اطراف مادانشنامه اشکذرمعارف

آداب یزدی‌ها برای تشرّف به ضیافت روزه رمضان

مردم یزد در بین استانهای کشور به سنتی بودن و گرایشهای مذهبی معروفند جدا از روحیه قناعت و پشتکار که از شاخصهای مردم کویری است به رغم گرمی هوا و آفتاب سوزان کویر به پیشواز ماه ضیافت الله می روند و در هر روز از این ماه مراسم و آداب خاصی تعریف شده است

آیین دیرینه مردم استان یزد به نام «کلوخ‌اندازی» از رسوم جالب این خطه از کشورمان است و مردم این استان با برپایی آیین کلوخ‌اندازی، به استقبال ماه مبارک رمضان می‌روند. این رسم مردم استان یزد بیشتر شبیه به خانه‌تکانی‌های مردم کشورمان در پایان هر سال است، به نحوی که طی آن مردم چند روز قبل از ماه رمضان به نظافت و پاکسازی خانه‌ها و مساجد می‌پردازند و با برگزاری مراسم کلوخ‌اندازی، به شادی پرداخته و به استقبال ماه رمضان می‌روند.

در این آیین دیرینه، خانواده‌ها در آخرین روز ماه شعبان در کنار یکدیگر جمع می‌شوند یا دسته‌جمعی به دل طبیعت می‌زنند و آن روز را به شادی و خوشی می‌گذرانند و از انواع خوراکی‌ها بهره‌مند می‌شوند و به دیگران نیز می‌دهند. یکی از خوراکی‌هایی که روز کلوخ‌اندازی طرفدار زیاد دارد، خوراک «شولی» است.

شولی نوعی آش است و انواع مختلف دارد. از دیگر خوراکی‌های روز کلوخ‌اندازی آش رشته یا آش خمیر، آش کشک، حلوای برنج، شله‌زرد و فالوده یزدی است. در گذشته‌های دور مردم یزد در پایان روز به یکدیگر کلوخ‌های کوچک پرتاب می‌کردند و می‌خندیدند و از این روست که به این روز، روز کلوخ‌اندازی می‌گویند.

چراغ ملاکاظم

مردم استان یزد در گذشته‌های دور برای بیدار شدن در سحر و تشخیص دقیق وقت، از ستارگان استفاده می‌کردند که این کار در یزد با آداب و رسوم خاصی همراه بوده است. بنابر مستنداتی که در کتاب «تاریخ باستانی یزد» آمده است، برخی از مردم از جمله خادمین مساجد، یکی دو ساعت به سحر مانده، چراغ‌هایی را روشن می‌کردند و در نقاط مرتفع شهر و گلدسته مساجد می‌گذاشتند تا بقیه با دیدن نور چراغ، به نزدیک شدن سحر پی ببرند و با شروع اذان صبح، آنها را خاموش می‌کردند.

یکی از مشهورترین چراغ‌ها، «چراغ ملاکاظم»، خادم مسجد جامع کبیر یزد بود. او هر شب چراغی را روشن می‌کرد و در یکی از گلدسته‌های مسجدجامع می‌گذاشت و هنگام اذان صبح آن را خاموش می‌کرد یا این که در شهر نقاره می‌زدند و وقت سحر را مشخص می‌کردند و برای تشخیص غروب آفتاب نیز به دیوار کاهگلی نگاه می‌کردند و عقیده داشتند که هر وقت کاه‌های داخل کاهگل دیوار دیده نشود، موقع اذان مغرب شده است.

منبع :باشگاه خبرنگاران جوان

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا