بیت الشهداحسینیه دو شهیددانشنامه اشکذرصفحه اصلیگنجینه بیت الشهدا

از «دوشهید» اشکذر تا «دو شهید» کربلا

حمد و ثنا خدای را عز و جل که زیارت کربلا و عتبات عالیات قسمت و روزی ما کرد. و سپاس امامان و بزرگان مدفون در سرزمین عراق که تاج منت بر سر ما نهادند و مارا پذیرفتند .ودر آخر تشکر از خادمان ، دست اندکاران و خیرین حسینیه خراسانیها در مشهد به ویژه آقا خادم الحسینی که اسباب زیارت ما را فراهم کردند،اجرشان با اباعبدالله(ع)

هدف من از نوشتن این سفرنامه ونشر آن تنها نقل خاطرات نیست، سعی کرده ام  از منابع و نقل قولهای دیگر هم استفاده کنم ، که علاوه بر بیان خاطرات من و کاروان حسینیه خراسانیها ( که متشکل بود از تعدادی از بیت شهدا ، اشکذریها،همدانی ها و خراسانیها) راهنمایی باشد برای کسانی که برای اولین بار قصد زیارت کربلا وعتبات عالیات دارند, عاری از ایراد واشکال نیست، ولی امید است، مورد قبول و استفاده قرار گیرد.

 

داستان اعزام زائر اولی ها طایفه ما به کربلا پیچ و تاب های فراوانی خورد تاریخ اعزام چند بار دستخوش تغییرات شد ،و نفرات هم به تبع آن تغییرات عوض می شدند، در آخر قرار شد،کاروان روز۲۸مرداد۱۳۹۸ همزمان با عید سعید غدیر اعزام شود.

و بین کربلا و غدیر چه رابطه ای است، خدا آگاه تر است .بعضی از بزرگان دین ما معتقدند عاشورا نتیجه غفلت واهمالکاری مسلمانان نسبت به غدیر و اهمیت  ندادن به واقعه مهم غدیر خم می باشد.  «ملاصدرا »در کتاب «رساله سه اصل» امام حسین علیه السلام را  شهید سقیفه می داند، نه خنجر بیداد شمر بن ذی الجوشن.« قتل الحسین یوم السقیفه».

من آخرین نفری بودم که به کاروان ملحق شدم، با دستپاچگی گذرنامه ام گرفتم و آن را به همراه ۲ قطعه عکس به مشهد پست کردم، در تماس تلفنی که با آقای خادم الحسینی داشتم ،به من گفت : «خیلی زور می طلبد که ویزایت درست شود  دعا کن زیارت روزیت باشد»

روز دوشنبه که فردای آن روز عید غدیر بود،ساعت۱۱ آقای خادم الحسینی  به من زنگ و مژده داد که ویزایت درست شده است، ابتدا باورم نمی شد ،خیال می کردم دارم خواب می بینیم.  برگه مرخصی ام را نوشتم و بلا فاصله به سمت اداره حرکت کردم ، باید قبل از ساعت ۲ آنجا می رسیدم ،چون فردا تعطیل بود و باید اعزام می شدیم ،داخل اتاق حراست فرم خروج از کشور را پر کردم و از مدیر کل و همکاران خداحافظی کردم .

قرار حرکت ما «حسینیه دو شهید» بود. نقل است حسینیه ها قطعه هایی از سرزمین کربلا هستند و حسینیه دو شهید به همت خیر محترم دکتر جعفری نسب در محل تقریبی حسینیه اسمالی و به یاد دو برادر شهید کربلا( عباس و حسین) و دو برادر شهیدش ( شهیدان حاج محمد حسین و عباس جعفری نسب) و سایر دو شهیدان بنا کرده است.

برادر کوچکتر «شهید عباس جعفری نسب »در سال۱۳۶۱شمسی در عملیات والفجر مقدماتی به  شهادت رسید، و برادر بزرگتر«حاج محمدحسین جعفری نسب» دوسال بعد در عملیات بدر به شهادت رسید .  از حسن تصادف این دو برادر همنام دو شهید کربلا هستند و مانند دو شهید کربلا فرزند علی هستند و مثل روز عاشورا ابتدا برادر کوچکتر (عباس) شهید شد و بعد برادر بزرگتر(حاج محمدحسین )به شهادت رسید!

 

داخل اتوبوس شدیم «حاج علی اکبر  »از فامیل و از نوحه خوانان  قدیمی اشکذر داخل اتوبوس شد و  «چاووشی خوانی» کرد و این نوحه را خواند ،

ای خدا ای خدا هیئت ما را برسان کربلا

به حرمت خامس آل عبا  هیئت ما را برسان کربلا

ای خدا ای خدا هیئت ما را برسان کربلا

به حرمت آیه امن یجیب

نصیب ما کن قبر حبیب

ای خدا ای خدا هیئت ما را برسان کربلا

دگر به حر و مسلم با وفا  هیئت ما را برسان کربلا

ای خدا ای خدا هیئت ما را برسان کربلا

به حق بیمارصف کربلا

به حرمت زینب مرتضی 

ای خدا ای خدا هیئت ما را برسان کربلا

و همه داخل اتوبوس سینه زدیم  و جواب می دادیم ،ای خدا ای خدا هیئت ما را برسان کربلا

چاووشی خوانی

از قدیم در یزد و اطراف آن رسم  براین است برای بدرقه و استقبال از  کسانی که به حج یا سفر زیارتی می روند ویا از سفر زیارتی بر می گردند «چاووشی خوانی»  کنند و بدین طریق به مردم خبر می دهند که فلانی به سفر زیارتی می رود و یا فلان کس از سفر زیارتی برگشته است. البته این رسم سالهاست کمرنگ شده است.

 

ساعت ۱۱ شب بودکه به سمت قم حرکت کردیم،  و سفر زیارتی ما آغاز شد ،سفری که یک عمر  عطشش را داشتیم . سفری که یک عمر آرزویش را داشتیم، سفری که یک عمر حسرتش را می خوردیم .

خوشا راهی که پایانش تو باشی

نیم ساعت مانده به اذان صبح به مسجد مقدس جمکران رسیدیم.

مسجد مقدس جمکران

مسجد مقدس جمکران، در شش کیلومترى شهر مذهبى قم است. بنای این مسجد، بیش از یک هزار سال پیش به فردی به نام شیخ حسن بن مثله جمکرانی مربوط می‌شود، به گفته او در بیداری با امام دوازدهم شیعیان، حضرت مهدی دیدار کرده است و حجت بن حسن دستور ساخت مسجد را به وی داده است. این مسجد برای شیعیان اهمیت خاص دارد و بویژه پس از انقلاب با وسعت دادن این مسجد بر رونق آن افزوده شده است .(fa.tripyar)

نماز صبح را خواندیم، امیر خوانین زاده و خانواده اش ( فاطمه و زهرا) از کرج و جمال دهقانی با خانواده اش ( مهری و امیر محمد) از تهران هم به ما اضافه شدند. با راهنمایی آقای امین زاده به زائر سرایی نزدیکی مسجدجمکران رفتیم، یک اتوبوس هم از مشهد آمد و کاروان ما کامل شد.  صبحانه خوردیم و «آیدی کارتهای» خود را گرفتیم . دو اتوبوس تحت عنوان« کاروان حسینیه خراسانیها» به سمت حرم حضرت فاطمه معصومه(س) حرکت کردیم.

 

حرم حضرت فاطمه معصومه(س)

حضرت معصومه علیها السلام در اول سال ۱۷۳ هجری قمری در مدینه چشم به جهان گشود.پدرش امام هفتم شیعیان حضرت موسی بن جعفر علیه السلام و مادرش حضرت نجمه بود که به علت پاکی و طهارت نفس به او طاهره می گفتند.حضرت معصومه در ۲۸ سالگی و در روز دوازدهم ربیع الثانی سال ۲۰۱ هجری قمری در قم به شهادت رسید که امروز بارگاه ملکوتی و مرقد مطهرش همچون خورشیدی در قلب شهرستان قم می درخشد آرامگاه حضرت معصومه در میان بقعه بلندی قرار گرفته و با کاشی‌ های نفیس و زرفام (آغاز قرن هفتم) پوشیده شده‌ است. گرداگرد مرقد، دیواری به بلندی دو متر قرار دارد .(fa.tripyar)

آقای صفری مداح کاروان زیارت خواند و ما هم دو رکعت نماز هدیه( نماز زیارت) خواندیم، نماز ظهر و عصر در حرم  به جماعت خواندیم و با کمی استراحت در حرم به سمت همدان حرکت کردیم.

همدانیهای خوش استقبال و خوش بدرقه

اذان مغرب و عشا به همدان رسیدیم ، اتوبوس از چند خیابان فرعی گذشت ،نزدیک یک کوچه ایستاد ، ما همگی پیاده شدیم. ابتدا ی کوچه خانمی برای خوشامد گویی ما ایستاده بود،چند قدم آن طرف تر پسر بچه ای ده یازده ساله بود که یک دستگاه اسفند دود کن فلزی در دست داشت ، برای ما اسفند دود می کرد.

ما را هدایت کردند به یک خانه که تبدیلش کرده بودند به یک حسینیه، خادم حسینیه گفت:«فلاکس ها را لب حوض بگذارید و داخل اتاق حسینیه شوید


نماز مغرب عشا را به جماعت خوانیدیم و همانجا شام خوردیم.


از اتاق که بیرون آمدیم ،دیدیم دست اندرکاران حسینیه فلاکس ها ی را شسته و پر از آب جوش کرده بودند. از زیر آینه قرآنی که دم درب ورودی گرفته بودند، رد شدیم . آنها ما راتا سر کوچه بدرقه کردند و همین جا چند مردو زن همدانی به کاروان ما اضافه شدند.

در برگشت از سفر کربلا همدانیها با دود کردن اسفند و دسته های از سبزه ها که، مانند سبزه های سفره هفت سین بود، از زوار خود استقبال کردند.

 

از کرمانشاه رد می شویم و به مرز می رسیم،  وارد ساختمان نسبتا زیبای« سالن مسافری پایانه مرزی مهران » می شویم ،مرز زیاد شلوغ نیست مراحل اداری را طی می کنیم و وارد کشور عراق می شویم.

 

سرزمین عراق

عراق از باستانی ترین کشورهای جهان است برخی ها از آن به عنوان گهواره تمدن یاد می کنند. این کشور میراث دار نخستین تمدن های جهان تمدن های سومر ، اکد ،امور ،آشور و کلدانی است.دو رود دجله و فرات که از کوهستان های کشورهای شمالی عراق سرچشمه می گیرند وارد سرزمین عراق شده و سرزمین های حاصلخیز میان رودان را سیراب کرده و هر دو به اروندرود می ریزند و این رود نیز به خلیج فارس می ریزدعراق دارای منابع نفتی بسیاری است.

 عراق با وجود اماکن زیارتی شیعیان در کربلا ، نجف ، کاظمین و سامرا و همچنین اماکن تاریخی کهن بازمانده از تمدن های پیشین از جمله آثار آشوریان و ایرانیان مانند تیسفون از ظرفیت گردشگری بالایی برخوردار است.(eheyat.com)

عراق کشوری است که نامش در دورانی که کودکی و نوجوانی خود را سپری می کردم ، با عنوان « دشمن » برده می شد .برای من که اولین بار بود از کشور خارج می شدم و عمری به پرچم خوشرنگ کشورم ایران عادت کرده بودم  دیدیدن پرچم سه رنگ عراق آزار دهنده بود، از بدشانسی  این که ابتدای ورود مان به این کشور عراقیها هر جا که رسیده بودند پرچم کشورشان را زده بودند، انگار می خواستند حالیمان کنند که دیگر توی ایران نیستیم و وارد کشورشان شده ایم.

پرچم عراق و ایران هر دو سه رنگ دارند رنگ سفید و قرمز در هر دو پرچم مشترک است ، در پرچم عراق بجای رنگ سبز کشورمان رنگ سیاه است.

دو ملت شیعه ایران و عراق شباهتهای زیادی  به هم دارند، حتی در نوشتار لاتین  تنها در حرف آخر با هم متفاوتند(ایران iran-  عراقiraq)

البته روزها ی بعد، با دیدن حجم انبوه هم وطنان خود در عراق به ویژه در شهرهای مقدس کربلا ونجف اصلا احساس غربت نمی کردم. بجز لب مرز بقیه جاها  هر جا می دیدی پرچم  آشنای یا حسین (ع) و یا ابوالفضل (ع)و…. بود، می توان گفت عراق کشور پرچم هاست.

ساعت ۱۰ صبح سوار یک اتوبوس عراقی شدیم وبه سمت کربلا حرکت کردیم .در مسیر کربلا چیزی که زیاد دیده می شد،  باغات خرما ،نهرها آب و باتلاق بود ،به نظر می رسید عراق کشور پر آب و حاصلخیزی باشد.

 

کربلا زیبا ترین شهر خدا

پیدایش سرزمین کربلا به دوران بابلی ها بازمی گردد. در آن زمان این سرزمین مجموعه ای از روستاها بوده است که برای بابلی ها تقدس خاصی داشته است و آنها مردگانشان را در این سرزمین دفن می کردند.نام “کربلا” در آن عصر، “کرب ایلا” بود که در زبان بابلی به معنی “خانه خدا” است.یکی دیگر از نام های کربلا “کور بابل” بوده است و معنای آن به زبان عربی یعنی مجموعه ای از روستاهای بابلی.این سرزمین به دلیل موقعیت آب و هوایی و حاصلخیز بودن خاکش شاهد بسیاری از اقوام مختلف در طول تاریخ بوده است .

اما این سرزمین از زمانی شهرت تاریخی خود را به دست آورد که امام حسین(ع) و خاندان و صحابه وی در سال ۶۱ هجری قمری مصادف با ۶۸۰ میلادی در این سرزمین به شهادت رسیدند. ( پرشین استار)

ساعت ۱۴ به شهر کربلا رسیدیم  در اتوبوس همگی سلامی دادیم ، به «حسینیه نجفیها» که تا حرم امام حسین(ع) حدود یک ربع پیاده راه داشت ،رفتیم و آنجا مستقر شدیم، نا هارخوردیم و کمی استراحت کردیم . ساعت ۵ عصر به صورت کاروانی پیاده به سمت حرمین شریفین حرکت کردیم. در مسیر ابتدا به حرم امام حسین (ع) رسیدیم، ولی وارد آن نشدیم. آقای صفری توضیحاتی داد و مداحی کرد ،  طبق روال مرسوم ابتدا به سمت حرم ابوالفضل (ع) برای کسب اجازه و زیارت حرکت کردیم ، کاروان این جا از هم جدا شدو هرکس خود به سمت حرم حرکت کرد

حرم حضرت ابوالفضل العباس(ع)

حدود ساعت شش بعداز ظهر برای اولین بار از باب ،«باب الامام محمد الجواد(ع) » وارد حرم باب الحوائج (ع) شدم . حرم حضرت ابوالفضل العباس(ع) نه باب دارد، به احترام امام حسین(ع)یک باب کمتر دارد.

باب القبله

باب الامام الحسن(ع):

باب الامام الحسین(ع)

باب صاحب الزمان(ع)

باب الامام موسی بن جعفر(ع)

باب الامام محمد الجواد(ع)

باب الامام علی الهادی(ع)

باب الفرات

باب الأمیر علیه‌السلام

حرم حضرت ابوالفضل(ع)، در شرق حرم امام‌حسین(ع) و در همان مکانى که حضرت عباس (ع) دردهم محرم سال۶۱ به دست سپاهیان عبیدالله بن زیادبه شهادت رسید، واقع شده است. این بنا، شامل یک صحن، بارگاه و گنبدى پوشیده از کاشى و دو گلدسته با سر گلدسته‌هاى طلاکارى شده است.

شب جمعه بود ، نزدیکی های اذان مغرب و عشا با آنکه حرم شلوغ بود، دستم به ضریح مطهر رسید ، بعد یکی از چارچوبهای درب حرم را گرفتم و لحضاتی با آن حضرت در دل کردم.

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم.

با دوست بگوییم که او محرم راز است   

آدم توی  حرم حضرت ابوالفضل  یک امنیت خاطرخاصی دارد،احساس می کنی هیچ کس جرعت ندارد اذیتت کند و حقت را ضایع کند.

ابوالفضل (ع) مردی رشید ، شجاع و اهل کرامت بوده است، جنگ های بسیاری در رکاب پدرش علی(ع) شرکت داشته، ولی بنظرمی رسد ،چیزی که  ابوالفضل (ع) را  ابوالفضل (ع) کرد، ادبش بود، هیج جایی  تاریخ نداریم ابوالفضل (ع) در حضور امامان زمان خودش علی(ع)، حسن(ع) و حسین(ع) عرض اندامی کرده باشد ، یا خطبه ای خوانده باشد.

عصر روز نهم محرم ،با کمال پر رویی  از طرف لشکر عمر سعد برایش امان نامه آوردند،  قمر بنی هاشم در جواب امان نامه فرمود: بریده باد دستان تو و لعنت خدا بر تو و امان نامه تو.‌ ای دشمن خدا! ما را فرمان می‌دهی که از یاری برادر و مولایمان حسین (ع) دست برداریم و سر در طاعت ملعونان و ناپاکان در آوریم. آیا ما را امان می‌دهی ولی برای فرزند رسول خدا (ص) امانی نیست 

آنان می خواستند با امان نامه بین عباس (ع) و مولایش و عشقش حسین(ع) فاصله بیندازند،

میان عاشق و معشوق رمزی است
چه داند آنکه اشتر می چراند

ابوالفضل (ع) دین و اعتقادش را به خاطر چند روز بیشتر زنده ماندن زیر پانگذاشت ،به مولایش پشت نکرد و در رکاب امام زمانش به شهادت رسید.همانا آخرین مرتبه عاشقی،  جان دادن معشوق برای عاشق است .

  عشق قدرت دارد و حکومت می کند بر عاشق. هر چه عشق فرمان دهد، عاشق مطیع است.و آن حضرت یک بنده سراپا تسلیم الهی بود. در زیارتنامه خطاب به حضرت عباس  می خوانیم:«السلام علیک ایها العبد الصالح المطیع لله و لرسوله و لامیرالمۆمنین و الحسن و الحسین علیهم السلام»سلام بر تو ای بنده ‏ی شایسته ‏ی خدا که همواره مطیع خداوند و رسولش و امیرالمؤمنین (ع)و حسن(ع) و حسین(ع)  بوده ‏ای. 

خدا  به او عزت داد، و عباس (ع)به فاصله چند صد متری امام خود دفن شد تا بارگاه و حرمی داشته باشد، در سرای آخرت مرتبه ای دارد که شهیدان به جایگاهش غبطه می خورند،قال السجاد (ع):«وان لعمی العباس منزله یغبطه علیها جمیع الشهداء یوم القیامه» بدرستی که برای عمویم عباس(ع)پیش خدا مقامی است که تمام شهداغبطه آنرا می خورند در قیامت.(بحار الانوار ,ج۴۴ص۲۹۸)

و عزت و ذلت دست اوست، تُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ (سوره آل عمران، آیه ۲۶٫۱۹۴) 

بعد از زیارت قمر بنی هاشم از راه «بین الحرمین» به سمت حرم امام حسین حرکت می کنم.

 

بین الحرمین

بین الحرمین حد فاصل بین بارگاه ملکوتی امام حسین(ع) و برادرشان حضرت عباس(ع) است جالب است که مسافت و فاصله این دو حرم مطهر ، دقیقا برابر فاصله صفا و مروه هست . یعنی مسافتی برابر با ۳۷۸ متر !

آیت الله سید علی قاضی (ره) ثواب رفت و آمد بین حرم شریف حضرت اباعبدالله (ع) و حضرت ابالفضل ( ع) را از سعی بین صفا و مروه بیشتر می داند.(عطش ص۲۲۷)

اما وقتی که در بین الحرمین کربلا هستی ! نمی دانی نمی فهمی که باید چکار کنی ! کدام سمت را انتخاب کنی ! بروی یا برگردی ! یک طرف حرم حضرت ابا عبدالله الحسین (ع)و طرف دیگر حرم باب الحوائج حضرت عباس (ع)! گاهی انتخاب بقدری سخت است که بهترین کار همان است که در همان جا که هستی بمانی ! چرا که تنها جایی هست که می توانی در یک لحظه وجود هر دو بزرگوار را در درونت حس کنی ! باور کنید حس بین الحرمین عجیب است ! باید خودت این حس رو درک کنی ! این حس عجیب قابل بیان نیست .(تور کربلا)

 

صبح روز جمعه کاروان ما در همین مکان (بین الحرمین) سفره رقیه انداخت.

 

 

حرم اباعبدالله الحسین (ع)

حدودا ساعت ۷ عصر بود ،به حرم  اباعبدالله الحسین (ع) و گودال قتلگاه رسیدم، البته باتقویم شمسی خودمان با ۱۳۳۸سال و ۳۱۳روز بعد از شهادت اباعبدالله الحسین(ع).

شیعه که باشی به حرم اباعبدالله(ع) و قتلگاه است که می رسی  دو خجالت همراهت است، اول این که چرا سر بر بدن داری و دوم اینکه بعد از هَل مِن ناصر یَنصُرنی ابا عبدالله (ع)چرا اینقدر دیر به اینجا رسیدی، به سمت قبر شش گوشه اباعبدالله الحسین (ع)و شهدای کربلا می روم در حالی که قسمت هایی از شعر مولانا زیر لب زمزمه می کنم

کجائید ای شهیدان خدائی

بلاجویان دشت کربلائی

کجائید ای سبک روحان عاشق

پرنده تر ز مرغان هوائی

کجائید ای شهان آسمانی

بدانسته فلک را در کشائی

به ضریح مطهر رسیدم ،تاج ضریح مطهر را برای تعمیراتی با سقف کاذب پوشانده بودند اول فکر کردم اشتباه آمده ام، ولی چون شش گوشه بود فهمیدم ضریح ابا عبداالله است.

گوشه های اضافی ضریح مطهر امام حسین(ع) محل دفن پسر بزرگ ایشان یعنی حضرت علی اکبر(ع)  و محل دفن  نوزاد شش ماهه اباعبدالله الحسین(ع) یعنی علی اصغر(ع) نیز برروی سینه پیکر مطهر امام حسین(ع) می باشد.

رو به ضریح مطهر می کنم ، سلامی می دهم

 اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

تقریبا همان موقع صدای اذان در حرم بلندشد ، عجب تقارن زمانی و مکانی زیبایی شده بود، شب جمعه و شب زیارتی مخصوص اباعبدالله(ع) و وقت اذان و روز تولد امام موسی کاظم(ع) و ضریح امام حسین (ع) و اولین زیارتم

صدای اذان مغرب و عشا در حرم پپچید بود، جالب این که در شهر ما اشکذر بلند کردن نخل که نماد تابوت امام حسین(ع) است،  همراه با پخش اذان است!

نخل اباعبدالله الحسین (ع)

شیعیان حسرت این را دارند که چرا در سال ۶۱ هجری قمری در کربلا نبودند تا جسم پاک امام خود را باشکوه و احترام تشییع کنند .مردم حسینی یزد به جبران آن ،این سازه های بزرگ چوبی (نخل)را در محرم با پارچه سیاه می پوشانند ودر عصر عاشورا  آن را که نمادی از تابوت اباعبدالله الحسین (ع) است بلند کرده و در حالی که بر سر و سینه می زنند مسافتی آن را به دوش حمل می کنند زیر نخل همه فریاد می زنند،

برادر بی کفنم یاحسین ،

یا حسین،یا حسین

شهید عریان بدنم یاحسین ،

یا حسین،یا حسین

خسرو دور از وطنم یا حسین 

یا حسین،یا حسین

 

زمین کربلا ،تربت اباعبدالله الحسین (ع)، حرم اباعبدالله الحسین (ع)،ضریح اباعبدالله الحسین (ع)، بین الحرمین ، نخل وامثالهم چون به امام حسین (ع) منتسب هستند،متبرک اند و ارزش پیدا می کند و گرنه اینها زمینی، خاکی،آجری،فلزی،خیابانی و چوبی بیش نیستند.

نماز مغرب و عشا را می خوانم ، دو باره برمی گردم نزد ضرح مطهر و زیرگنبد اباعبدالله الحسین (ع) ،در آنجا بسیار دعا می کنم ، امید دارم که دعاهایم مستجاب شود در زیارت ناحیه مقدسه که منسوب به ولیعصر(عج) است حضرت، جد خود را این گونه خطاب می کند  «السلام على من الاجابه تحت قُبـته» سلام بر کسى که دعا زیر گنبدش اجابت می‌شود.

یکی از چیزهایی که حال آدم را خوش می کند، جایی خلوت نزدیکی ضریح پیدا کردن و به ضریح خیره  شدن است، سه گوشه درب ورودی رواق ،جایی که مزاحم کسی نباشم نشستم ، یک دل سیر به ضریح مطهر نگاه کردم،

اوست نشسته در نظر من به کجا نظر کنم

اوست گرفته شهر دل من به کجا سفر برم

آنجا که نشسته ام با خودم فکر می کنم چه سعادتی نصیبم شده است ،چه تعداد مردان و زنان مومنی بودند که آرزوی زیارت اباعبدالله الحسین (ع) داشتند، ولی اجل مهلتشان نداد ،شهیدان جنگ تحمیلی چقدر  آرزوی زیارت کربلا داشتند. به خود می آیم ،در دل می گویم آن ها خود اباعبدالله الحسین (ع) را زیارت کردند و ما حرمش را

لافت از عشق حسین است و سرت برگردن است

عشق بازی، سر به میدان وفا افکندن است

گر هواخواه حسینی، ترک سرکن چون حسین

شرط این میدان به خون خویش بازی کرده است

در حرم اباعبدالله الحسین (ع) علاوه بر ضریح مطهر  زیارتگاههای دیگری هست که یک به یک آنها را زیارت می کنم.

 

قبور شهدای کربلا

تمامى شهیدان کربلا، به جز حضرت ابوالفضل (ع)، حربن یزید ریاحى و حبیب بن مظاهر، در نزدیکى قبر حضرت امام حسین (ع) به خاک سپرده شده‌اند و قبرهاى آنان در سمت جنوب شرقى ضریح امام حسین(ع)، به فاصله چند مترى آن قرار دارد.

شهدای کربلا یاران از جان گذشته امام حسین (ع) هستند که در واقعه عاشورای سال ۶۱ هجری قمری، در کربلا و در قتال نابرابر با سپاه عمر بن سعد به شهادت رسیدند. شهیدان کربلا معمولا به دو گروه بنی هاشم (وابستگان امام حسین علیه السلام) و یاران امام حسین (ع)(بجز بنی هاشم) تقسیم می شوند.
آنچه در مورد تعداد شهدای کربلا مشهور است ۷۲ تن است. شاید منشاء این شهرت گفتار شیخ مفید در الارشاد باشد که تعداد سرهای جداشده‏‌ی شهدای کربلا را (به جز سر امام حسین علیه السلام) ۷۲ سر می‏ داند که به دستور عمر بن سعد به کاخ ابن زیاد فرستاده شد.

 

گودال قتلگاه

گودال قتلگاه محل مقدسی است که سر مبارک حضرت سیدالشهداء (ع) توسط دشمن لعین از تن مطهرش جدا شد، این مکان مقدس امروز در نزدیکی مرقد آن‌حضرت واقع شده و زیارتگاه و میعادگاه محبان و دلسوختگان خاندان رسول خدا(ص) است.

اطرف گودال قتلگاه با پنجره‌های فولادی محصور شده و زائران از پشت آن به این مکان شریف نظاره می‌کنند

وقتی از پشت همین پنجره‌ها در ضلع جنوبی گودال قتلگاه به دقت نگاه می‌کنی و ریز می‌شوی در داخل یک سنگ مرمری دایره شکلی را می‌بینی که گرداگرد آن جمله بسیار زیبایی نقش بسته است.

متن این جمله زیبا و ترجمه آن به این شرح است:« إن کان دین محمد لم یستقم الا بقتلی فیا سیوف خذینی»

اگر دین محمد(ص) جز با کشتن من پا بر جا نمی‌ماند پس ای شمشیرها مرا دریابید

(ایسنا)

 

قبرحبیب بن مظاهر

پس از پایان جنگ و هنگامی که قبیله بنی اسد اقدام به خاکسپاری شهدای کربلا کردند، جسد بدون سر حبیب که از بزرگان آن‌ها بوده را در ده متری قبر مطهر امام حسین علیه السلام به صورت جداگانه مدفون کردند.

«حبیب بن مظاهر اسدی» از یاران خاص امام علی (ع)، امام حسن (ع) و امام حسین (ع) بوده است وی حافظ کل قرآن کریم نیز بود و به فرموده امام حسین علیه السلام، هر شب یک ختم قرآن می‌کرد. حبیب در زمینه‌های دیگری مانند ادبیات، مناظره و جدل، تفسیر، علوم فقه و قرائت نیز تبحر خاصی داشت. (سایت ستاره)

حبیب هم جزو دعوت کنندگان آن حضرت بود و نامه ای در این زمینه به همراه چند نفر برای حسین بن علی(ع) نوشت. امام حسین (ع) هم نامه ای به حبیب نوشتند و او را به یاری خود دعوت نمودند. حبیب به دنبال شنیدن خبر ورود امام حسین(ع) به کربلا، خود را از کوفه به آنجا رسانده و در رکاب حسین ابن علی(ع) جنگید و تا آخرین لحظه وفاداری خود را به امام زمانش ابراز کرد و سرانجام در ظهر عاشورا به شهادت رسید.

 

سید ابراهیم  مجاب

اولین بار بود نامش را می شنیدیم، باخود گفتم او چه شخص مهمی بوده که در حرم امام حسین(ع) ضریح دارد، در بعد خواندم که :

سید ابراهیم  مجاب فرزند سید محمد عابد و سید محمد نیز فرزند امام موسی بن جعفر(ع) است. سید ابراهیم در سال ۲۴۷ق پس از مرگ متوکل از کوفه به کربلا آمد و در آن‌جا ساکن شد. بنابر نقل تاریخ‌نگاران، وی اولین سید فاطمی است که از کوفه به کربلا هجرت کرد

درباره علت نام‌گذاری سید ابراهیم به مُجاب گفته که وی در حرم حضرت سید الشّهداء داخل شد و عرض کرد: السّلام علیکَ یا اَبا. (سلام بر تو‌ ای پدر) و در جواب، صدایی شنیده شد: و عَلَیْکَ السّلام یا وَلَدی. (و بر تو سلام‌ ای فرزندم) و از این رو به «مُجاب» -یعنی کسی که او را پاسخ گفته‌اند- شهرت یافت.(قمی، منتهی الآمال، )

سید محسن امین پس از نقل این داستان می‌گوید: «وَ اللّهُ اَعْلَمُ بِصِحَّهِ ذلِک»؛ خداوند داناتر به درستی این داستان است.(امین، اعیان الشیعه)

کار به درستی یا نادرستی این داستان ندارم معتقدم هر کس که  به امام  سلام  دهدامام حتماجواب سلامش  را می دهد، می گویند« سلام کردن مستحب است و جواب سلام واجب» و محال است امامان معصوم (ع) ما عمل واجبی را ترک کنند و بالاتر از آن اینکه «هر دیدی بازدیدی دارد »و امید است در لحظه مرگ چشممان به جمالشان روشن شود  و در آخرت شفاعتمان  کنند.

«حسینیه و زائرسرای خراسانی‌ها در کربلا»

خادمان کاروان ، ما را قبل از ورود به خیمه گاه به محلی می برند و زمینی به مانشان می دهند  که کارگران در آن مشغول کار بودندخدام می گویند قرار است اینجا« حسینیه و زائرسرای خراسانی‌ها » ساخته شود .

۶۵ سال قبل، مردمانی خیّر از خطّه خراسان بزرگ، این مسأله را درک کرده بودند که برای میزبانی از زائران حسینی باید فکری کرد و فضا و مکانی درخور شأن این عاشقان حسینی فراهم نمود تا با خدمتی ماندگار، خانه دنیا و آخرت خود را آباد سازند. لذا در سال ۱۳۳۳ هجری شمسی (۱۳۷۴هجری قمری) ۳۹نفر از خیرین خراسانی، زمینی به مساحت ۴۰۱۸متر مربع به مبلغ ۹۲۸۴۲۰ریال، در شهر کربلا و در جوار خیمه‌گاه اباعبدالله‌الحسین(ع)، خریداری و وقف ساخت حسینیه و زائرسرا نموند.
با تحولات سیاسی کشور عراق و همچنین سرنگون شدن رژیم بعثی و تغییر حکومت، کار ساخت و تکمیل این بنای مقدس سرعت گرفت. لذا در اولین اقدام ۱۶ تن از شخصیت‌های برجسته و مورد اعتماد مردم، متولی پیگیری امور ساخت و احداث بنا شدند که تمام این افراد به تأیید حضرت آیت‌الله العظمی سیستانی(دام ظله الشریف) رسیده‌اند. پس از آن دبیرخانه و کادراجرائی برای جذب کمک‌های مردمی و برنامه‌ریزی و پیگیری کار ساخت و همچنین خدمات‌رسانی به زائران تشکیل گردید.( سایت حسینیه خراسانی‌ها)

از عنایت های خداوند این بود که در این سال های متمادی زمین دست نخورده باقی مانده بود و تصرفی در آن صورت نگرفته بود

تحقق آرزوی خراسانی‌ها پس از 62 سال در کربلا/ موقوفه‌ای برای 2500 زائر

یک از خدام همراه  ما می گفت یکی از مشکلات ما در ساخت حسینیه و زائرسرای خراسانی‌ها این است که با کمترین حفاری که اینجا صورت می گیرد آب از زمین می جوشد لحظه ای با فکر کردم در روضه  اباعبدالله‌الحسین(ع)  داریم که اهل خیام میان دو نهر آب تشنه بودند با دیدن این صحنه ونزدیکی آن با خیمه گاه باید گفت از دیگر مضللومیت آنان این بوده است که زیر پایی انها هم آب بوده است!

بعداز بازدید آنجا به سمت خیمه گاه که فاصله کمی با ما داشت حرکت کردیم

 

خیمه گاه

خیمه گاه  محل برافراشته شدن خیمه ها و چادرهای سیدالشهدا (ع) و یاران او بود که حدود سیصد متر، یا کمی بیشتر، با میدان جنگ فاصله داشت.

 

ابتدای ورود خیمه گاه، خیمه ای است که متعلق به حضرت ابو الفضل (علیه السلام) است و محل این خیمه نشان می دهد عباس نگهبان و فدایی خیام امام حسین و یارانش بوده است.

 

از این مکان که می گذریم، دو ردیف طاق های هلالی کوچک سنگی مشاهده می شود که به یاد جهازهای شتران بر زمین مانده قافله کربلا ساخته شده است. واز  این آرایش و چیدمان می توان به شهامت و شجاعت علمدار کربلا پی برد  خیمه ابوالفضل (ع)حتی از  طاق های هلالی که اصطبل چارپایان بوده ،جلوتر است

در مرکزیت خیمه گاه خیمه  ابا عبدالله است خیمه امام حسین (ع)  محل برگزاری جلسات مهم بود

و دقیقا بدون هیچ فاصله ای و پشت  خیمه ابا عبدالله(ع)  ، خیمه حضرت زینب(س)  است

 

آخرین خیمه متعلق به امام سجاد (ع) است که به واسطه وضعیت جسمی و بیماری ایشان در واقعه کربلا، باید تحت مراقبت می بودند

 

خیمه هاهمه در موازات هم هستند ولی خیمه  قاسم (ع) در انتها و طرف راست و تقر یبا در امتداد خیمه امام سجاد (ع) قرار دارد

آقای صفری مداحی می کند و روضه ای می خواند نماز ظهر و عصر اقامه می شود و امیر محمد کوچکترین عضو کاروان ما در آنجا اقامه می گوید

از خیمه ها بیرون می آیم با خود م فکر می کنم  اینجا با اینکه امام محمد باقر(ع)  حضور داشته هیچ نامی ازاین امام نیست و هیچ کس یادش نیست یک امامی دیگری در این خیمه ها بوده است!

(امیر محمد کنار امیر و جمال)

پدر و مادر امیر محمد از این که پسرشان در این مکان به این مهمی اقامه گفته است به وجد آمده بودند و خیلی خوشحال به نظر می رسیدند.

ساعت ۵ عصر مسافت حسینیه نجفیها محل اسکانمان تا نهر علقمه که حدود یک کیلومتر راه است بصورت پیاده طی می کنیم و به نهر علقمه می رسیم.

نهر عَلقَمه

نهر عَلقَمه یا علقمی، نهری بوده در کشور عراق که عباس بن علی(ع) در روز عاشورا، کنار این نهر به شهادت رسید. این نهر از رود فرات منشعب شده و آب زلال آن را به منطقه کربلا و سرزمین های اطراف آن می رسانده است.  پدربزرگ ابن علقمی آخرین وزیر عباسیان، که از طایفه بنی اسد و در شهر نیل عراق بود، در کنار فرات نهری حفر کرد و نام او بر این نهر نهاده شد.(ابن طقطقی)

در کربلای کنونی محل دقیق نهر علقمه مشخص نیست. در این یک هزار و چند صد سال به‌اندازه‌ای ساخت و ساز و تخریب و جا به جایی در کربلا صورت گرفته است که هیچ نمی‌توان معین کرد، حضرت ابالفضل(ع) به طور دقیق برای آوردن آب به کجا رفته است و از کجا آب آورده است. آبی که اکنون در بین راه باغ امام صادق (ع) و در کنار مقام امام زمان(عج) جاری است، نهر الحسینی نام دارد و از محله‌ای به نام الحسینی در حدود پانزده کیلومتری کربلا از فرات اصلی منشعب شده است.(کتابخانه تخصصی حج)

نهر علقمه در ادبیات عاشورایی بیشتر در پیوند با روضه عطش و دست‌های قطع شده اباالفضل (ع) مطرح می‌شود.(محدثی، جواد)

 

به نهر عَلقَمه که رسیدیم  آقای صفری مداح کاروان اصرار داشت به ما بفهماند که این نهر عَلقَمه اصلی نیست و نهر اصلی اکنون از بین رفته است. مرغابی ها داخل نهر شنا می کردند و بچه ها به آنها غذا می دادند و بزرگترها روی پله های کنار نهر نشسته بودند و نهر و مرغابی ها را تماشا می کردند. مدتی کنار نهر بودیم آقای صفری ذکر مصیبت کرد و به مقام صاحب الزمان (عج)که با آن فاصله ای نداشتیم رفتیم.و نماز تحیت خواندیم

مقام صاحب الزمان(عج)

 

مقام صاحب الزمان اشاره به مکانی دارد که نقل شده حضرت ولی عصر عجل الله و فرجه الشریف در آن مکان نماز خوانده اند. در حال حاضر این مکان تبدیل به مسجدی با همین نام شده است. در داخل مقام صاحب الزمان ضریحی قرار دارد که محراب نماز حضرت حجت را نشان می دهد. این مقام که یکی از مکان های زیارتی کربلا محسوب می شود با نام های مانند : مقام الامام المهدی ، مقام امام زمان ، مقام حضرت حجت و مقام امام عصر (عج) نیز شناخته می شود.

مقام صاحب الزمان (عج) در انتهای خیابان سدره المنتهی و در کنار رود یا نهر حسینیه قرار گرفته است. خیابان سدره تقریبا در سمت شمال حرم امام حسین علیه السلام می باشد و باب السدره حرم مطهر اباعبدالله الحسین رو به این خیابان باز می شود.( مجله خبرِی زاِیر)

ماکت تَلّ زَینبیّه که قرار است  در کنار بارگاه سیدالشهداء (ع) ساخته شود

تَلّ زَینبیّه

و تَلّ زَینبیّه مکانی مُشرف به قتل‌گاه امام حسین (علیه السلام) بوده است. در واقعه کربلا زینب (سلام الله علیها) از بالای آن، حال برادرش (حسین بن علی) را به هنگام جنگ نظاره می‌کرد.

آدرس تَلّ زَینبیّه را می گیرم مکانی نشان دادم بین خیمه گاه و حرم امام حسین (ع)که حفاریهای در آن شده بود و یکی دو  بیل مکانیکی و چند کامیون در آن کار می کردند و هیچ اثری ازتَلّ زَینبیّه نبود.وبیشتر به گودال می ماند تا تل ، ای کاش سال۶۱هجری هم اینجا همینطور بود! و زینب (س) نمی دید آنچه نباید ببیند،

امان از دل زینب چه خون شد دل زینب 

 

    

مقام دست راست علمدار کربلا

پرسان پرسان جایی که دست عباس (ع) قطع شده پیدا می کنم مقام دست راست علمدار کربلا نزیکی حرم عباس و داخل یک کوچه تنگ واقع شده است  ضریح و اتاقکی برای آن ساختند و دورش پنجره های فلزی قدیمی قرار دارد که از درون آنها می توان داخل آن را دید با خودم  فکر می کنم اگر این محل در ایران به ویژه اگر در یکی از شهرهای آذری زبان کشور ما بود برایش چه کارها که نمی کردند! سالهای قبل با یکی از دانشجویان آذری زبان جهاد دانشگاهی  اشکذر هم صحبت بودیم می گفت « عشق ما ترکها به ابوالفضل (ع) حد و مرزی ندارد ما سه برادریم نام بردار بزرگترم عباس است و برادر کوچکترم نامش امیر عباس است و من هم ابوالفضل هستم!»

مقام دست چپ علمدار کربلا

مقام دست چپ حضرت ابالفضل العباس(ع) در ضلع جنوب شرقی حرم مطهر حضرت عباس(ع) و در منطقه «باب الخان» قرار دارد.بربالای مقام دست چپ حضرت عباس(ع)، گنبد کوچکی قرار دارد که با کاشی کربلایی پوشش داده شده است ( سات ابنا)

آخرین زیارت و خوف و رجا

حدود ساعت یازده شب  به همراه جمال (صفر) برا ی آخرین بار برای زیارت حرمین شریفین رفتیم در مسیرها و حرمها به این فکر می کردم بار دیگر زیارت کربلا نصیبم می شود یا نه  ، آیا این آخرین باری است که به حرم می روم،از یک طرف به لیاقت خود و اجل که از رگ گردن نزدیکتر بود نگاه می کردم نا امید می شدم و از طرف دیگر به کرم و بزرگواری این بزگواران نگاه می کردم امیدوار می شدم.

به یاد اولین زیارت ،ابتدا به حرم ابوالفضل(ع) رفتیم و سپس روانه حرم اباعبدالله (ع)شدیم

«قمر در قمر»

دربین الحرمین به سمت حرم امام حسین (ع) در حرکت بودیم نگاه به عقب و به سمت حرم ابوالفضل (ع) انداختم ماه در کنار گنبد قمر بنی هاشم قرار گرفته بود به جمال گفتم ببین چه «قمر در قمر» زیبایی شده است .

برای آخرین بار امام حسین (ع) را زیارت کردیم و  به حسینیه نجفیها برگشتیم حدود ساعت یک نیمه  شب  به سمت نجف حرکت کردیم و سر راه به کوفه رسیدیم

 

حدودا نیم ساعت قبل از اذان صبح رسیدیم کوفه ،نزدیکی های مقبره میثم تمار از اتوبوس پیاده شدیم  قدم زنان  مسافت حدودا سیصد متری را طی کردیم از کنارساختمانی  معظم و دژ گونه گذشتیم وبه درب بزرگی رسیدیم که درب مسجد کوفه بود .

 

مسجد جامع کوفه

مسجد جامع کوفه، از مساجد بزرگ جهان اسلام است که نزد شیعیان، چهارمین مسجد مهم بعد از مسجدالحرام، مسجدالنبی و مسجدالاقصی و همچنین یکی از قدیمی‌ترین و مهمترین آثار زیارتی شهر کوفه به شمار می‌آید. بنابر برخی روایات، نخستین کسی که مسجد جامع کوفه را طرح ریزی کرد و با وسعت زیادی آن را بنیان گذاشت، حضرت آدم(ع) بود و بعدها حضرت نوح(ع) پس از طوفان آن را تجدید بنا کرد.

این مسجد در طول تاریخ خود شاهد حضور بسیاری از انبیای الهی، پیامبر اسلام(ص)، حضرت امیرالمومنین(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و برخی از امامان بزرگوار بوده است.

 

وقتی وارد مسجد می شوید ، ساختمانی عجیب را می بینید . ساختمانی که دورادور حیاط ساخته شده است ، دارای تعداد زیادی ستون است نماز صبح را به جماعت در مسجد کوفه بجا می آوریم

مناسک این مسجد جالب توجه است . ۱۱ مکان یا مقام در این مسجد وجود دارد که در هرکدام از این مقامات ، نمازی و دعایی خوانده می شود . برای این مقامات ، سنگی مشخص نصب شده است که می توان آنها را از سایر اجزاء مسجد شناخت آ قای صفری روی صندلی چوبی می نشیند اسم مقام را می گوید و دعاهایش را می خواند و ما بعدش نماز آن مقام را می خوانیم  اعمال ماراتن گونه است و هم کاروانی های مسن ما خیلی با زحمت آنها را انجام می دهند

مهمترین بخش این مسجد ، محرابی است که دنیای اسلام را به اندوه دائم وادار نمود

محراب و محل ضربت خوردن امیرالمؤمنین(ع):

محراب مسجد کوفه، محلی است که با شمشیر جهل و ستم و ناجوانمردانه بر فرق مبارک امام علی (ع) چنان ضربه ای زده شد که منجر به شهادت آن امام همام گردید . محراب فوق موقعیتی خاص در داخل مسجد دارد. کسانی که وارد این مسجد می شوند قبل از هرچیز، به جستجوی مکان عبادت و شهادت امام علی علیه السلام برمی آیند. این محراب در کنار شش محراب دیگر در داخل مسجد مورد توجه زائران است. محراب امیر المؤمنین، که آن را اخیراً بازسازی کرده اند، در دیواره جنوبی شبستان قرار دارد . امروزه محفظه آن با دری که بر روی آن نصب شده و عنوان “هذا محراب امیرالمؤمنین” بر بالای آن به چشم می خورد ، مسدود می باشد .این محراب سمت دیوار قبله قرار دارد.

کمی آنطرف تر مکانی است که معروف است به محراب عبادت و نافله علی (ع)، اگر با گوش دل بروی هنوز مناجات حضرت امیر را می شنوی .:

مَوْلَایَ یَا مَوْلَایَ أَنْتَ الْمَوْلَى وَ أَنَا الْعَبْدُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْعَبْدَ إِلَّا الْمَوْلَى، مَوْلَایَ یَا مَوْلَایَ أَنْتَ الْمَالِکُ وَ أَنَا الْمَمْلُوکُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَمْلُوکَ إِلَّا الْمَالِکُ، مَوْلَایَ یَا مَوْلَایَ أَنْتَ الْعَزِیزُ وَ أَنَا الذَّلِیلُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الذَّلِیلَ إِلَّا الْعَزِیزُ. مَوْلَایَ یَا مَوْلَایَ أَنْتَ الْخَالِقُ وَ أَنَا الْمَخْلُوقُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَخْلُوقَ إِلَّا الْخَالِقُ، مَوْلَایَ یَا مَوْلَایَ أَنْتَ الْعَظِیمُ وَ أَنَا الْحَقِیرُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْحَقِیرَ إِلَّا الْعَظِیمُ، مَوْلَایَ یَا مَوْلَایَ أَنْتَ الْقَوِیُّ وَ أَنَا الضَّعِیفُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الضَّعِیفَ إِلَّا الْقَوِیُّ…

در کنار مسجد جامع کوفه مرقد مسلم بن عقیل، مرقد هانی بن عروه و مرقد مختار قراردارد

مرقد مسلم

مسلم بن عقیل بن ابی‌طالب بن عبدالمطلب بن هاشم برادرزاده حضرت علی علیه السلام است. مسلم همسر رقیه دختر حضرت علی علیه السلام است که مادرش کلبیه بود.

آرامگاه حضرت مسلم بن عقیل (ع) جنب مسجد معظم کوفه و در رکن جنوب شرقى آن قرار گرفته است. او سفیر امام حسین(ع)، وی اولین شهید نهضت عاشورا، است. امام حسین (ع) در سال ۶۰ هجرى پسر عموى خویش، مسلم بن عقیل را به عنوان سفیر ایشان به عراق فرستاد. حضرت مسلم در جنگى نابرابر، در روز هشتم ذی حجه همان سال در شهر کوفه به شهادت رسید.

 

قبر مختار

مرقد مختار

بعدار قبر مسلم به قبر مختار می رسیم که در منتهی علیه این حرم قرار دارد،شخصیت وقیام مختار حرف و حدیث های فراوان پیرامونش است وبعد ازساخت سریال مختارنامه و نمایش چند باره اش در تلویزیون خودمان مشهورتر شده است.

مختار پنج سال پس از واقعه عاشورا، به خونخواهی امام حسین(ع) و شهدای کربلا، به پا خواست و بسیاری از قاتلان شهدای کربلا و کسانی که در این واقعه مشارکت داشتند را به هلاکت رساند که این اقدام او، موجب خوشنودی ائمه(ع) شد

فراموش کردم سر قبر این هم وطن رسیدیم به فارسی بگوییم «مختار،دمت گرم»

f

قبر هانی

مقبره هانی بن عروه در قسمت شمالی مرقد مسلم ابن عقیل در کنار مسجد کوفه  قرار گرفته است. هانی بن عروه المرادی المذحجی یکی از سران و بزرگان یمنی در کوفه زندگی میکرد که اواخر زندگی، پیامبر(ص) را درک کرد و سخنان پیغمبر را شنید. او از یاران امیرالمؤمنین(ع) بود که در جنگ جمل، جنگ صفین و نهروان شرکت کرد و از یاران نهضت حجر بن عدی الکندی ضد زیاد بن ابیه بود.
مسلم بن عقیل در خانه هانی بن عروه اقامت کرد. ابن زیاد شرکت کردن هانی را در نهضت مسلم بن عقیل کشف کرد و ایشان را زندانی و بعد او را روز ۸ ذی الحجه سال ۶۰ (هجری قمری)به شهادت رساند.(ایلیاگشت)

بعد از مسجد کوفه دوباره برمی گردیم به طرف مرقد میثم تمار داخل حرم میثم می شویم زیارتی انجام می دهیم و نمازی می خوانیم

مرقد میثم تمار

میثم بن یحیی تمّار، یکی از خواص اصحاب و یاران سرّّ امام علی علیه السلام است. او در کوفه خرما فروش بود و به همین جهت تمار شهرت داشت. از جمله مسائلی که در مورد او شهرت دارد چند مورد پیشگویی است وقایعی است که بعدا تحقق یافت. او به دست ابن زیاد والی یزید در کوفه به دار آویخته شده و به شهادت رسید. شجاعت و حق گویی او قبل از شهادت موجب شد ابن زیاد دستور بریدن زبان او را بدهد. (دانشنامه اسلامی)

سوار اتوبوس می شویم و مسافت حدودا دو کیلو متری مسجد کوفه تا مسجد سهله را طی می کنیم و به مسجد سهله می رسیم.

 

مسجد سهله

مسجد سَهْله از مشهورترین مساجد اسلامی که در قرن اول قمری در نزدیکی مسجد کوفه ساخته شده است.گفته شده این مسجدخانه حضرت ادریس علیه السلام و حضرت ابراهیم و محلّ ورود حضرت خضر علیه السلام و مسکن آن حضرت است
مسجد سهله، از مساجد منتسب به امام دوازدهم شیعیان است. بنابر برخی روایات، محل زندگی وی پس از ظهور، نیز خواهد بود.

در بخش‌های مختلف صحن مسجد، محراب‌هایی ساخته شده که به نام پیشوایان دینی نامگذاری شده؛ از جمله مقام امام صادق(ع)، امام سجاد،(ع) ابراهیم(ع)، ادریس(ع) و خضر(ع)در کتب دعا اعمال مخصوصی برای آن آمده است.(ویکی شیعه)

 

مجموع فضای مسجد از دو قسمت شبستان و صحن تشکیل شده است.

مسجد عظمت مسجد کوفه را ندارد و وقتی ما آنجا رسیدیم داشتندساخت و سازی داخل آن انجام می دادند اعمال مسجد سهله کمتر بود خستگی هم مزید شد  اعمال را سریعتر انجام دهیم و به سمت نجف حرکت کنیم

 

نجف

 نجف به معنای مکانی مستطیلی شکل و مرتفع می باشد که در اطرافش آب جمع می شود. از آن جا که شهر نجف هم چنین وضعی دارد، بدین نام موسوم است.(موسوعه العتبات المقدسه)

 شیخ صدوق در روایتی از امام صادق(ع) در وجه تسمیه این شهر می گوید: نجف در آغاز، کوهی بسیار بزرگ بود، همان کوهی که فرزند نوح پس از جاری شدن سیل برای محفوظ ماندن از عذاب الهی بدان پناه برد تا به تصور باطل خویش از مجازات پروردگار مصون بماند، امّا خداوند آن کوه را به صحرایی گسترده تبدیل نمود و پس از آن دریایی وسیع در آن مکان پدید آورد. با گذشت زمان این دریا خشکید و چون نامش نی بود به نی جف (دریای نی خشک شده) موسوم گردید که به اختصار بدان نجف گفته اند.(علل الشرایع، شیخ صدوق)

محل اسقرارمان  تا حرم حدود ۳ کیلومتر فاصله دارد آن را با مینی بوسی طی می کنیم نزدیکیهای حرم پیاده می شویم  دو خیابان کم عرض که اطرافشان پراز مغازه است رد می کنیم و مقابل حرم می ایستیم به نظر می رسد گنبد شاه نجف از همه گنبدهایی که در این سفر دیدیم  پایین تر است سلامی به امام می کنیم   و وارد حرم می شویم  خالی از لطف نیست بگویم  چون اکثر هم کاروانی های ما مشهدی بودند در عرض سلام به علی(ع) ناخودگاه دچاراشتباه شدند وبجای گفتن السلام على علی بن ابی طالب  می گفتند« السلام علی علی بن موسی الرضا» سلامی که یک عمر آن را زمزمه کرده بودند و لق لقه زبانشان بود ،البته من چند بار همین اشتباه را کردم!

حرم مطهر امیرالمؤمنین علی(ع):
آستان مقدّس حضرت علی(ع)در مرکز شهر قرار دارد که از یک گنبد طلایی عظیم و یک گنبد خانه و رواقهای متعدد و یک صحن، با برخی ضمائم تشکیل شده است. ساختمان امروزی از آثار صفویه است. گنبد عظیم و ایوان روحبخش آن، به دستور نادرشاه افشار با خشتهای طلایی تزیین شده. قبر مطهر حضرت، درون صندوقی از خاتم و ضریحی نقره ای قرار دارد
گرداگرد مرقد منور را از چهار سو رواق در بر گرفته است که همگی به زیباترین شکل توسط هنرمندان ایران تزیین یافته است. حرم مطهر دارای صحن بسیار بزرگ و دلگشایی است که اطراف مرقد مطهر را در برگرفته است.
در گرداگرد صحن مطهر اتاقهایی قرار دارد که همگی آرامگاه بزرگان است. صحن دارای چهار دروازه اصلی است که بزرگترین آنها در سمت شرق واقع شده و به «باب الذَّهب» شهرت دارد. دومین دروازه در سمت شمال قرار گرفته و به «باب الطوسی» معروف است.
سومین دروازه در جنوب است به نام «باب قبله» و چهارمین آن در سمت غرب واقع شده و به «باب سلطانی» مشهور است.(سایت اهل بیت)
قبر حضرت آدم (ع) و حضرت نوح ( ع ) هم در همن مکان است و در بخش هایی از اطراف حرم ، سقف های زده اند که هم برای سایه خوب است و هم برای تجمع کاروانها

در روایات منقول است از اهل بیت عصمت و طهارت(ع) تأکید زیادی بر زیارت بارگاه مقدس حضرت امیر مؤمنان شده است. امام صادق(ع) در این باره فرموده: هر کس مرقد حضرت علی(ع) را با معرفت زیارت کند اجر صد هزار شهید را دارد، خداوند تمامی گناهانش را مورد آمرزش قرار می دهد، در روز قیامت نیز چنین زائری جزء آمنین، برانگیخته خواهند شد، حسابش را سبک می گیرند و ملائکه از وی استقبال می کنند.(بحارالانوار)

وارد حرم می شویم  حرم نه شلوغ است ونه خلوت به راحتی دستم به ضریح می رسد.

به اعتقاد علمای شیعه، «امیرالمومنین» عنوانی است که خدای تعالی به امام علی بن ابی طالب ( ع ) داده و هیچ کس دیگر، چه قبل و چه بعد از او، برازنده این لقب نیست

 

 

جایی خلوت  روبروی ضریح مطهر پیدا می کنم و زیارت می خوانم و چه صفایی دارد مقابل ضریح شاه نجف, یَعسوبُ الدّین ، حضرت امیرالمومنین (ع) نشستن و تماشا کردن ضریح آن حضرت

بنازم به بزم محبّت که آنجا ، گدایی به شاهی مقابل نشیند 

اغلب ،عراقی ها رو به ضریح مطهر می کردند و این حدیث پیامبر(ص) را با صدای بلند تکرار می کردند « أنا مدینه العلم و علی بابهاو…»

از حس اتفاق روزهایی که در نجف – شهر علی (ع)- بودیم روزهای متعلق به  موالموحدین امیرالمومنین امام علی ابن ابیطالب (ع) بود روز بیست و چهارم ماه ذی الحجه روز «مباهله» بود ،و روز بیست و پنجم ماه ذی الحجه ، روز نزول سوره «هل اتی»بود.

روز «مباهله» روزی است که حضرت  علی (ع) در حال رکوع انگشتر خود را به سائل داد و آیه (انما ولیکم الله و رسوله) در همین رابطه نازل شد.

 

 

روز نزول سوره «هل اتی»:

پس از آن که حضرت علی (ع)و حضرت فاطمه (ع)، برای ادای نذر خویش که برای شفای امام حسن (ع) و امام حسین (ع) نذر کرده بودند، سه روز روزه گرفتند و در روز اول غذای افطار خود را به مسکین دادند و با آب افطار کردند و در روز دوم به یتیم و روز سوم به اسیر دادند  سوره «هل اتی» در شأن امام علی (ع)، همسر و دو فرزندشان نازل شد.

 

قبرستان وادی السلام،

قبرستان وادی السلام بزرگ ترین قبرستان در جهان است و در آن بیش از ۵ میلیون قبر وجود دارد، می گویند تعداد زیادی از پیامبران و امامان به این شهر رجعت کرده اند.در قسمت شمالی حرم علی بن ابی طالب قرار دارد، از افراد برجسته ای که در آن دفن هستند می توان به حضرت هود(ع) و صالح (ع)اشاره کرد.

قبل از ورود به حرم به قبرستان وادی السلام رفتیم بعد از درب ورودی این قبرستان یک ضریح آهنی گذاشته بودند و کنار آن تعدادی قالی و زیلو خاکی بود آقای صفری می گفت حضرت علی(ع) با مبلغی این زمین (قبرستان وادی السلام) را خریداری کرده است و زلزله سال قبل کرمانشاه به مقبره هود(ع) صالح (ع)هم آسیب رسانده به همین خاطر این ضریح را دم در گذاشتند تا هرکس خواست زیارت کند بی نصیب نباشد و مقبره اصلی چند صد متر جلو تر است و در حال بازسازی است او می گفت جدیدا محدودیتهای برای  زائران ایجاد کردند و ما هم  نماز زیارتی پیامبران هود(ع) و صالح (ع) روی همان فرشهای خاکی خواندیم وبدون اینکه گشتی در قبرستان وادی السلام بزنیم به سمت حرم حرکت کردیم  .

 

 

فاطمه بنت الحسن (ع)

در راه حرم علی(ع) بودیم مسیرمان را به کوچه منحرف کردیم وارد یک ساختمان کوچکی شدیم داخلش یک ضریح کوچکی بود مداح کاروانمان گفت او بارها به نجف سفر کرده و این اولین باری است که اینجا یعنی به حرم فاطمه بنت الحسن (ع)آمده مداحی کرد و نماز هدیه خواندیم و به سمت حرم علی حرکت کردیم

ناگفته های از نجف و دیگر شهرها

وقتی وارد شهر نجف می شوید ، همه چیز برایتان تازگی دارد . اما هیچ کدام چشم نواز نمی نماید . چرا؟

به قول دکتر  باران دوست همه چیز رنگ و بوی فقر و کمبود دارند . شاید از همه مهمتر ، فقری است که در اندیشه این مردمان می توان دید . چرا که به نظر می رسد توان مدیریت کردن در این شهر چندان نمودی ندارد . تلاشهایی شده و می شود ولی با آنچه از شهر نجف به عنوان شهری مقدس انتظار می رود ، با شهری که می بینید ، زمین تا آسمان متفاوت است .

گاری دستی ها گاه بجای کالا ، به ارائه خدمات به مردم می پردازند،بازار خوردنی هم چندان بی رونق نیست . ولو در اینجا به بهداشتشان اعتماد نداشته باشید در سرتاسر خیابان  بازار قهوه خانه های سنتی،کبابی ،فروش دوغ ،میوه فروشی داغ است آرایشگاه هم به چشم می آید،چای فروشان دوره گرد هم دیده می شوند،که چایشان بیشتر به استکان قهوه شباهت دارد که نیمی از آن شکر ریخته شده است.

خیابانها وضعیت مناسبی ندارد به نظر می رسد در رانندگی خیلی چیزها را رعایت نمی کنند و فقط خودشان می فهمند که دارند چه کار می کنند جالب اینکه به درستی حدس می زدند ماشین جلویی و عقبی چه کار خواهد کرد ما تا مدتی که تو عراق بودیم هیچ صحنه تصادفی ندیدیم! ولی خداییش ماشین هایشان خیلی مدل بالاست و اصلا به خیابانهایشان نمی آید.

از همه بامزه تر سیم کشی برق آنهاست به نظر می رسد ،هیچ قائد و قانونی ندارد وهر کس رسیده بدون وسواسی یک سیمی از تیر برق گرفته و به برق خانه اش وصل کرده است!

ساعت۱۲شب۵شهریور از نجف حرکت کردیم و نیم ساعت بعداز نماز صبح به کاظمین رسیدیم.

شهر کاظمین در نزدیکی های شهر بغداد قرارر دارد.

مدفن دو امام همام ،حضرت امام موسی کاظم ( ع ) و امام جواد (ع) در این شهر قرار دارداگر چه دو گنبد بر روی حرم این دو امام قرار دارد اما پیکر پاک هر دو در یک ضریح جای گرفته و می توات هر دو را در کنار هم زیارت کرد

باهم وارد حرم می شویم هر کس به تنهایی ضریح دو امام همام  را زیارت می کند ، نماز صبح خود را با نماز زیارت می خوانم سه ساعتی در حرم می مانیم من گشتی داخل حرم می زنم

بر سردر یکی از ایوانهای حرم این نوشته به خط فارسی توجه ام را به خود جلب می کند  حسب فرمان سلطلان بن سلطان بن سلطان……. آقامحمد خان قاجار و…از قرار معلوم این ایوان و طلاکاری آن به دستور اولین پادشاه قاجار  انجام شده است

آقا محمد خان قاجار تعمیرات و بازسازی های عمده ای در حرم انجام داد. او در ۱۲۱۱ ق دو گنبد آستان را، از پایین تا بالا، با طلای ناب پوشانید. ایوان رواق جنوبی را نیز طلا کاری کرد و کف حرم و صحن را با سنگ های مرمر فرش کرد. خانه هایی را در اطراف صحن خریداری کرد و صحن را توسعه داد.(دایره المعارف تشیع، ۱/۱۰۹٫،۱۷٫)

برای خیلی ها این سوال است که جمهوری اسلامی ایران چرا  اینقدر برای عتبات عالیات هزینه می کند در جواب باید گفت:

اول آنکه امامان ما مختص به مکان و کشور خاص نیستند و امامان ما به همه شیعیان تعلق دارند و مختص به یک سرزمین نیستند ،هرچه حرم و بارگاه شان باعظمت تر باشد نشانی از عظمت شیعه است.

در ثانی بنا به گفته مسئولین اکثر خرجها از نذر و نذورات مردم است

ثالثا هر که به عتبات  رفته باشد مشاهده می کند که بیشتر استفاده از این امکانات را زائران ایرانی می کنند ،مثلا همین صحن حضرت فاطمه (س) در  حرم امام علی (ع) ، قریب به اتفاق کسانی که در آن بودند ایرانی بودند و در آن صحن مشغول به عبادت بودند و یا استراحت می کردند.

و در آخر بر فرض محال اگر این خرجها اشکال دارد باید به پادشاهان صفوی و قاجار هم همین ایراد داشت .

 

حدود ساعت ۸صبح کاظمین را به سمت سامرا ترک می کنیم در بین راه  و نزدیکیهای شهر سامرا به یک خیابان خاکی وارد می شویم و بعد از طی مسافت حدود یک کیلومتر به امامزاده سید محمد (علیه السلام) می رسیم 

سید محمد

ابا جعفر محمد بن علی الهادی (علیه السّلام) مشهور به سید محمد فرزند حضرت امام هادی (علیه السّلام) و برادر حضرت امام حسن عسکری (علیه السّلام) است. کنیه ایشان ابو جعفر و ابو جاسم و از القاب ایشان سبع الدجیل و سبع الجزیره ذکر شده است حضرت سید محمد (علیه السلام) در سال ۲۵۲ هجری قمری چشم از جهان فرو بست.

 

 

کرامات
کرامات زیادی از سید محمد دیده شده است. میرزا حسین نوری در «النجم الثاقب» می نویسد:
«سید محمد، صاحب کرامات متواتر است. حتّی نزد اهل سنت هم معروف است. مردم عراق و حتی اعراب بادیه نشین نیز می ترسند به نام او سوگند یاد کنند. اگر آنها را به برداشتن مالی متهم کنند، آن را بر می گردانند، ولی به سید محمد قسم نمی خورند؛ زیرا عذاب آن را دیده اند.»
تعدادی از علما در باره کرامات سید محمد کتاب هایی نوشته اند؛ از جمله رساله ای در کرامات سید محمدبن علی الهادی، تألیف مهدی آل عبدالغفار کشمیری.

سید محمد در سال ۲۵۲هـ.ق برای زیارت خانه خدا، قصد سفر کرد، هنگامی که به قریه بلد رسید، مریض شد و درگذشت. شیعیان او را در همانجا دفن کردند.(ره توشه عتبات عالیات)

ساعت ۱۰:۳۰صبح از سید محمد به سمت سامرا حرکت کردیم

سامرا

شهر سامرا در شرق رودخانه دجله و در شمال بغداد واقع شده است. این شهر، مرکز استان صلاح الدین و در فاصله ۱۲۴ کیلومتری بغداد واقع شده است. سامرا از شرق به کرکوک، از شمال به استان نینوا، از غرب به استان الانبار و از جنوب به بغداد منتهی می‌شود.

میرزای شیرازی از مراجع تقلید شیعه فتوای تحریم تنباکو در سامرا صادرکرد

ساعت  ۱۲:۳۰ ظهر  به سامرا رسیدیم اتوبوس به محوطه که اطرافش با دیواره های کوتاه سیمانی محصور شده است  ( ترمینال) می رود  و از آنجا  پیاده  به سمت حرم حرکت کردیم ،تا حرم مسافت نسبتا زیادی است و بعضی ها با مینی بوس به حرم آمدند  مسیر به شدت امنیتی  به نظر می رسد خانه های اطراف حرم تخلیه شده است ،با دیوارهای بلند سیمانی مسیری درست کرده بودند و اطراف حرم  پر بود از نظامیان با لباسهای رنگارنگ نظامی

« عسگری »به معنایی لشکری است و امامان عسکریین برای این که تحت نظارت باشند به این محل آورده شده بودند و ما بعداز بیش از هزار سال ناچیزی می توانیم حال و هوای آنها را احساس کنیم و برای مظلومیت امامان مظلومان اشک بریزیم

 

 

متوکل امام هادی (ع) را از مدینه به بغداد و سپس به سامرا آورد و ۲۰ سال و ۹ ماه در آنجا ساکن بود تا اینکه همانجا در زمان حکومت معتز مسموم شده و شهید شد و در همانجا مدفون شدامام حسن عسکری(ع) نیز به همراه پدرش در سال ۲۳۳ق به سامرا آمدند و در سن ۲۸ سالگی در به شهادت رسید و در خانه‌ای که پدرش دفن شده بود، مدفون شد

حرم عسکریین

در حرم مطهر عسکریین که به صورت شش گوشه ساخته شده است علاوه بر دو امام هادی (ع)و امام حسن عسکری (ع) نرجس خاتون همسر گرامی امام حسن عسکری (ع) و والده مکرمه امام زمان (ع) و حکیمه خاتون دختر امام جواد (ع) و امامزاده حسین فرزند امام هادی (ع) و تعدادی دیگر از اهل بیت(ع) مدفون شده‌اند و گنبد طلایی در وسط صحن شریف قرار گرفته است.( دانشنامه اسلامی)

 نخستین ساختمان بر آرامگاه این دو بزرگوار متعلق به قرن چهارم هجری است که همواره تجدید و ترمیم شده و توسعه یافته است. حرم امامین عسکریین (ع) دو بار مورد حمله تروریستی قرار گرفت که در این حملات گنبد و گلدسته‌های آن تخریب شد. آستان مقدس دو امام شیعیان پس از حملات تروریستی در دست بازسازی و نوسازی قرار گرفت. این حرم دارای گنبدی طلایی است که یکی از بزرگ‌ترین گنبدها در جهان اسلام محسوب می‌شود.

نماز ظهر و عصر را در حرم می خوانم و زیارت انجام می دهم، حرم خلوتر از تصور ما بود داخل ضرح چهار قبر وجود داشت قبرهای امام هادی(ع) ، امام حسن عسکری(ع) وقبر نرجس خاتون مادر امام زمان(عج) کنار هم قراردارد،حکیمه خاتون عمه امام عسکری(ع)  در پایین پای امامین عسکریین مدفون است و به زبانی دیگر  می توان گفت ضریح داخل حرم عسکریین یک آرامگاه خانوادگی است، و از آنجا برای زیارت و استراحت به سرداب حرم رفتم

سرداب غیبت

سرداب مقدس که زیرزمین خانه مسکونی امام حسن عسکری (ع) بوده است. بنابر گزارش‌هایی، امام مهدی (عج) بارها در زمان حیات پدر و پس از آن در این مکان دیده شده‌ و از ان محل از نظرها غایب شده اندعلت نام‌گذاری این مکان به سرداب غیبت همین است.

و ساعت ده شب۶شهریور از سامرا به سمت ایران حرکت کردیم.

جالب اینکه در این سفر زیارتی (سفر زیارتی کربلا) کاروان ما به اولین مکان مقدسی که رسید مسجد  جمکران بود و آخرین مکان مقدس، سرداب غیبت بود ، یعنی زیارت ما با مهدی (عج)شروع شد و با مهدی(عج) خاتمه یافت, شاید تلنگری باشد برای ما که  عزاداری واقعی خود امام زمان(عج) است.

بنابر روایات، امام زمان(عج) در زمان غیبت و ظهور بر شهادت جدّشان گریه می‌کنند. آن‌حضرت خطاب به جد بزرگوارشان سیدالشهدا(ع) می‌فرمایند: «اگر روزگار مرا به تأخیر انداخت و دور ماندم از یاری تو و نبودم تا با دشمنان تو جنگ کنم و با بدخواهان تو پیکار نمایم، هم‌اکنون هر صبح و شام بر شما اشک می‌ریزم و به جای اشک در مصیبت شما خون از دیده می‌بارم و آه حسرت از دل پر درد بر این ماجرا می‌کشم».(بحارالانوار/۱۰۱/۲۳)

و تو ای شیعه به پیروی از امام زمان خود هر زمان و هر مکان به یاد حسین(ع) و مصائب او باش

« کل یوم عاشوراء و کل ارض کربلاء»

حسین دهقانی ۲۲شهریور۱۳۹۸ ( سیزدهم محرم الحرام سال۱۴۴۱)

 

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا