معمولاً اطفال سه، چهارساله در زمینهای خاکی مشغول بازی می شوند و با دست و پنجه های خود با خاک های کوچه و یا محل های دیگر در زمینی، باغی وکشتزاری را به خیال خود ترتیب می دهند. خاکها را قسمت بندی، راه آب و کرتها را مشخص میکنند و با قطعه چوب های نازک و خشکیده به درخت کاری می پردازند. آنگاه برای تکمیل برنامه، بازی خود مرحله آبیاری فرا می‌رسد. یکی دو نفر از آنها مأمور می شوند که در نزدیکیهای محل بازی قدری آب بیاورند وچون از قبل فکری برای این منظور نداشته اند و ظرفی هم در اختیار ندارند، به ناچار از سرجوی آب و یا حوض خانه قدری آب در دهان خود می کنند و در جوی و کرت هاا خالی میکنند. در حین انجام این بازی گاهی با اختلاف نظر و سلیقه بچه گانه خود رو به رو می شوند.ممکن است کار به دعوا و حتی گریه و زاری بکشد و با یکی از بچه ها تمام ساخته شده ها را پایمال میکند وهمگی دست از کار می کشند.
( خاطرات مرحوم ملاعباس حیدری)
