حاج حسین رحیمی مقدم ۳ اردیبهشت ۱۲۹۷ در اشکذر یزد به دنیا آمد و ۱۶ شهریور۱۳۷۷ و درسن ۸۰ سالگی دار فانی را وداع گفت و در روضه الشهدا اشکذر به خاک سپرده شد.
قسمت جنوب غربی استان یزد که ما زندگی می کنیم، از چند قرن پیش همیشه در معرض بلاهای طبیعی مرگبار، مخصوصاً کم آبی و هجوم ریگ های روان قرار داشته است و کم نیستند روستاها و آبادی هایی که نتوانستند در برابر این بلایا مقاومت کنند و اکنون به صورت ویرانه، متروکه و خالی از سکنه در آمده یا در زیر ریگ ها مدفون شده اند و در این میان شهرها و آبادی هایی که اکنون سرپا ایستاده اند، نشان دهنده این اند که در میان جمعیت خود افرادی داشته اند صاحب فکر و اندیشه که برای حفظ و بقای آبادیشان کوشیده اند و فکری فراتر از افراد معمولی داشته اند و اقداماتی به انجام رسانده اند، ماندگار و جاودانه، و شادروان حاج حسین رحیمی از جمله این افراد بود که در زمانی که اشکذر از کم آبی رنج می برد، و مخصوصاً بعد از اینکه محله توده با خشک شدن قنات همت آباد و از کار افتادن آسیاب از تشنگی بی رمق و کم جان شده بود و دسترسی به آب را از دست داده بود و اهالی توده مخصوصاً زن ها برای شستشوی ظروف و لباس مجبور بودند با مشقّت زیاد فاصله توده- باغستان را طی کنند
این نیک مرد خیراندیش این رنج و بی تابی مردم را تاب نیاورد و همه سرمایه ای که در تهران داشت را صرف کرد که خدا هم سرمایه ای که در این راه صرف کرده بود را جبران نمود دوباره پس از مدت کوتاهی در تهران سرمایه ای بیشتر از آنچه که داشته بود را به کمک استادش مرحوم معمار احمد اشکذری به دست آورد ولی در آن موقع در حالی که در ۴۳ سالگی عمر خود به سر می برد و با زحمت زیاد اندک سرمایه ای برای خود کسب کرده بود با توجه به ضرورت حیاتی و نیاز اشکذر همه سرمایه خود را خرج کرد و با حفر چاه عمیق، از عمق زمین آبی برآورد فراوان که چون رحمت الهی در ریگزار اشکذر فرو بارید، چشم و دل مردم روشن شد، دولت نیز همکاری خوبی به عمل آورد و اراضی وسیعی در جوار چاه را برای کشت و کار به صاحبان چاه واگذار نمود که منشأ برکات زیادی برای اشکذر شد و مردم به کشاورزی پرداختند و از محصولات آن بهره مند شدند. با نمایندگی یکی از شرکا، شادروان حاجی محمدعلی دهقانی (محمدی معروف به ممدی) قسمت زیادی از این اراضی به صورت خیّری به امور عام المنفعه واگذار نمودند که زمین مدرسه ۱۲ فروردین، زمین روضه الشهدا، زمین ورزشگاه آموزش و پرورش جنب روضه الشهدا از جمله آنهاست . همچنین زمینی نیز برای ساخت رختشوی خانه اهداء نمودند .
آب این چاه به اشکذر و مخصوصا به توده حیات و رونق بخشید، در آن بچه ها آب تنی کردند، حیوانات و پرندگان سیراب شدند، زن ها به شستشو و نظافت پرداختند و مرد ها کشاورزی کردند و با کشت و کار جلو پیشرفت ریگ ها را هم گرفتند. تاکنون بیش از نیم قرن است که باغ و کرت های مردم از آن آبیاری می شود، گرچه افراد سرشناس دیگری در اشکذر نیز در احداث این چاه سهیم بودند و مشارکت داشتند که از آنها نیز باید یاد شود، اما آنچه که موجب شد این اقدام مهم به نام نیکمرد (حاج حسین رحیمی مقدم) ثبت شود، پیشگامی او در این امر حیاتی برای اشکذر بود.
لازم به ذکر است شادروان حاجی حسین رحیمی مقدم با نیت خیری که داشت در موارد متعدد و در زمینه های مختلفی از هر نوع کمکی که از دستش بر می آمد برای اشکذر دریغ نداشت که ساخت دبستان شهید رجایی فعلی تا مرحله پاکار سقف را به انجام رسانید و قصد اتمام آن را داشت که به دلایلی که ذکر آن ضرورت ندارد منصرف گردید.
همچنین این نیکمرد وارسته اعتبار و جایگاه قابل توجهی در تهران داشت که بسیاری از اشخاصی که برای کار از اشکذر به تهران می رفتند و کسی را نمی شناختند به او مراجعه می کردند که با روی خوش با آنها برخورد می کرد و جای مناسبی برای کار کردنشان می یافت و آنها را به کار می گمارد و در حین کار باز هم اگر به مشکلی برخورد می کردند با دلسوزی برایشان رفع و رجوع می کرد که اکنون عده زیادی به همین مناسبت از او به نیکی یاد می کنند.
یادش گرامی و روانش شاد باد.
با اندکی تلخیص و ویرایش، نشریه آوای اشکذر
