سالها پیش موقوقاتی در اشکذر برای افطاری دادن به مردم روزه دار بود.
روز های رمضان دیگ آشی بار گذاشته می‌شد, نزدیک افطار مردم کاسه و قابلمه به دست برای این آش صف می‌بستند تا خود و خانواده شان با آن افطار کنند.
این آش که در زبان محلی به آن« آش خونقا» می گفتند تشکیل شده بود از نرمه برنج , روغن پیی , ماش و زرد چوبه فراوان که به همین علت زرد رنگ بود.
این آش ابتدا در محله توده نزدیکی‌های حسینیه سفید پخته می‌شد بعد از آنکه« سید آقا آقایی» مسئولیت پخت آش را به عهده گرفت, آش را در محله پشت باغ کاج اشکذر می پخت.
با در گذشت سید آقا چند سالی پخت آش ادامه داشت ولی بهبود وضع مردم و تغییر ذائقه آنها باعث شد عملاً پخت این آش بد مزه متوقف شود.
و حالا بیش از سی سال است که «آش خونقا» به خاطره ها پیوسته است.
