زمانی که محصل احساس کند فضای آموزشی که او در آن درس می‌خواند از زندگی واقعی او زیاد فاصله‌ای ندارد قطعا با آن مکان تعلق خاطر بیشتری پیدا خواهد کرد.
روز شنبه ۱۲ آبان ماه بازی رفت فینال جام باشگاه‌های آسیا بود که تیم پرسپولیس در این بازی از ساعت ۱۵ به وقت ژاپن در مقابل تیم کاشیما آنتلرز بود قرار می‌گرفت که با در نظر گرفتن اختلاف زمانی حدود ۵ ساعت و نیمه، بازی به وقت ایران از ساعت ۹ و ۳۰ دقیقه صبح روز شنبه آغاز شد، درست زمانی که تعداد بسیاری از دانش‌آموزان در مدرسه هستند.
چند روز پیش از مسابقه، بخشنامه ای در فضای مجازی دست‌به‌دست شد که طی آن وزیر آموزش و پرورش با توجه به اشتیاق وافر دانش‌آموزان و با تاکید بر عدم تعطیلی مدارس در روز دوازدهم آبان‌ماه مطابق ضوابط و مقررات و با توجه به امکانات موجود، مجوز پخش مستقیم این بازی را در مدارس دخترانه و پسرانه صادر کرد.
همین خبر کافی بود تا از پیش از شروع این دیدار هیجان تماشای مسابقه فوتبال، آن هم در میان دوستان و همسالان و در ساعت درسی مدارس، هیجانی دوچندان به دانش‌آموزان ببخشد.
بعد از اتمام بازی عکس‌ها و فیلم‌های زیادی منتشر شد که دانش‌آموزان در مدارس مناطق مختلف کشور با امکانات متفاوت این بازی را به تماشا نشسته بودند و فارغ از نتیجه باخت پرسپولیس برای ۲ ساعت تجربه‌ای جمعی و فراموش نشدنی را با همدیگر داشتند.
متاسفانه ما همواره مدرسه را مکانی برای درس خواندن، سوال و جواب و امتحان در ذهن داریم (جایی که نشاط در آن کم است) اتفاقاتی از این دست باعث می شود که دانش آموز احساس کند مکان تحصیلی او به غیر از این مسائل، دغدغه‌های دیگر او را هم مد نظر دارد.
زمانی که محصل احساس کند فضای آموزشی که او در آن درس می‌خواند از زندگی واقعی او زیاد فاصله‌ای ندارد قطعا با آن مکان تعلق خاطر بیشتری پیدا خواهد کرد و آنجا را بخشی از زندگی خود خواهد دانست، نه یک برنامه اجباری که از سر ناچاری باید هر روز آنرا تحمل کند.
در واقع بچه‌ی ما وقتی احساس کند دیوارهای مدرسه فقط برای محافظت فیزیکی و مشخص شدن محدوده آموزشی است والا در باطن حصاری بین او و مدرسه‌اش وجود ندارد آن زمانست که آموزش و پرورش به هدف مهم خود دست یافته است.
از این رو باید اقدام اخیر وزارت آموزش و پرورش را ستود و بیاد داشته باشیم که این ۲ ساعت چه فضا و خاطره ای برای بچه‌های مدارس ساخت ، خوشبختانه هیچ مشکلی هم پیش نیامد و هیچ اتفاق ناخوشایندی هم به وقوع نپیوست ( ای کاش پرسپولیس برنده می شد یا حداقل یک گل می زد که در آن صورت خاطره ای ابدی رقم می خورد، این فقط یک آرزو بود)
در میان تمام تصاویر مختلفی که منتشر شد عکس مدرسه‌ای در مناطق محروم بسیار جلب توجه کرد که بچه ها با شور و شوق خاصی از طریق صفحه کوچک یک گوشی همراه بازی فوتبال را نگاه می کردند و آنها هم در این خاطره دسته جمعی دانش‌آموزان سراسر کشور سهیم بودند.
در پی انتشار این عکس وزیر آموزش و پرورش از معلم منطقه محروم قلعه‌گنج (استان کرمان) که با تلفن همراه شخصی‌اش فینال لیگ قهرمانان را برای دانش‌آموزان پخش کرد به صورت ویژه تشکر کرد. سیدمحمد بطحایی در صفحه شخصی خود در توئیتر نوشت:
«از زحمت همکاران عزیزم که با پخش مسابقه فوتبال امروز در فراهم آوردن فضای پرنشاط برای دانش‌آموزان تلاش کردند صمیمانه سپاسگذارم. دست بوس همکار عزیزی هستم که در محروم‌ترین منطقه کشور با استفاده از موبایل شخصی تلاش کرد دانش‌آموزانش از فرصت تماشای بازی محروم نشوند.»
اینجا است که باید به وزیر آموزش پرورش آفرین گفت هم برای ایجاد فضای دیدن فوتبال در مدارس و هم برای تشکر از آن معلم منطقه محروم قلعه گنج.
