طی قرن ها در غرب ، ما سعی کرده ایم از محمد چهره ی مردی خشن ، جنگجویی بی رحم و سیاستمداری خودخواه را بسازیم . در صورتی که او مردی بسیار احساساتی و رئوف بود . او به قدری رئوف و مهربان بود که حتی از آزار حیوانات هم ابا داشت . روزی گربه ای بر روی عبای او خوابیده بود ، او از برداشتن عبای خود صرف نظر کرد تا مبادا گربه از خواب بیدار شود . گفته می شود یکی از روش هایی که می توان تعالی_اجتماعی را با آن سنجید ، رفتاری است که مردمان آن جامعه با حیوانات می کنند … در دوران جاهلیت ، اعراب از آزردن حیوانات لذت می بردند ، آنان گوشت حیوانات را در حالی که هنوز زنده بودند از بدن آنها بریده و می خوردند یا حلقه های فلزی به گردن شتران خود می بستند . محمد هر گونه بدرفتاری با حیوانات یا جنگ انداختن بین آنان را ممنوع ساخت . در یکی از روایات به نقل از پیامبر آمده است : مردی که سگ تشنهٔ خود را در یک روز داغ آب دهد به بهشت می رود و زنی که گربه ی خود را تا حد مرگ گرسنه نگاه دارد به جهنم می رود . حفظ این روایات نشان دهنده ی ارزش بالایی است که مسلمانان برای رفتار های انسانی و الهی پیامبر خود قائل هستند .
منبع: کتاب محمد ، کارن آرمسترانگ ، ص ۳۵۹
