ق مثل قاسم، چ مثل چمران

دانشجو شد

اما اسیر جزوه، مدرک و پایان نامه هرگز !

دانشجو شد اما آرزویش پوشیدن روپوش سفید و زدن گوشی برگوش و رزومه سمینار و کنگره نبود آرزویش” یقین به وجود خدا و نفی ظلم و بی عدالتی در جهان ”

دانشجو شد آنهم رشته پزشکی شیراز

اما کلمه آقای دکتر گولش نزد و خودش را بیشتر از هرکس ” پردرد” می دید، دردی برای آزادی سرخپوست آمریکایی و لبخند کودک فلسطینی

دانشجو شد اما سفارشش به مبارزه امان ناپذیر بود و اول صلاح بعد سلاح !

دانشجو شد اما آنچه از دهانش نمی افتاد ” حامی مستضعفین جهان بودن” بود

چه زیبا گفت آن دانشجو اشکذری که من ” قاسم حاتمی مجومرد ” را دکتر چمران شهر خود را می دانم ، چمران هم کسی بود که دکترای فیزیک پلاسما را از آمریکا گرفت اما فکر و ذکرش درد محرومین جنوب لبنان بود و مظلومین ایران

ق مثل قاسم ، چ مثل چمران یعنی اینکه حروف الفبای ما هم باید معنای متفاوتی پیدا کند تا به گفته قاسم در وصیتنامه اش ” زمینه ساز ظهور شویم”

@HALGHEASHK313