مقنی ها اغلب به علت سختی کار، کمبود وقت و مسافت طولانی محل کار با آبادی از غذاهای ساده استفاده می کردند. به گفته یکی از آنها غذای بیشتری مقنی ها در گذشته کشک بوده است که آن را در کیسه های پارچه ای به نام کیسه جُلی نگهداری می‌کردند و با آن کشک و خیار یا کله جوش تهیه می کردند. البته در فرصت مناسب تر نیز غذاهای ساده دیگری مثل اشکنه یا آبگوشت هم می پختند. گاهی گوسفندی را ذبح کرده با خود به بیابان می‌بردند یا از گوشت قورمه استفاده می‌کردند. نان مصرفی را بیشتر خود در صحرا می پختند و اگر فرصت نبود خمیر تخمیر شده را در آتش ملایم قرار می‌دادند و با آن نان شبانه روز خود را تهیه می کردند. تابش شدید آفتاب کویر به مقنی که ساعت ها در گرمای زیاد کار طاقت فرسا داشتند به او اجازه پوشیدن لباس با رنگ های تیره را نمی‌داد. لذا مقنیان اغلب با لباس شلواری گشاد و به رنگ روشن و سفید کار کندن قنات را انجام می دادند و به این علت که امکان ریزش قنات وجود داشت وممکن بود مقنی در زیر خروارهای خاک دفن شود. بسیاری لباس سفیدی که در باور خود به منزله کفن می‌دانستند می‌پوشیدند.
