قیصر روم برای یکی از خلفای بنی عباس، در ضمن نامه ای نوشت: ما در کتاب انجیل دیده ایم که هرکس از روی حقیقت، سوره ای بخواند که خالی از هفت حرف باشد، خداوند جسدش را بر آتش دوزخ حرام میکند، و آن هفت حرف عبارتند از: « ث ، ج ، خ ، ز ، ش ، ظ ، ف »
ما هر چه بررسی کردیم ، چنین سوره ای را در کتاب های تورات و زبور و انجیل نیافتیم ، آیا شما در کتاب آسمانی خود ، چنین سوره ای را دیده اید؟
خلیفه عباسی دانشمندان را جمع کرد، و این مسئله را با آنها در میان گذاشت، آنها از جواب آن درماندند، سرانجام این سوال را از امام هادی(ع) پرسیدند.
آن حضرت در پاسخ فرمودند:
آن سوره ، سوره « حــمد » است، که این حروف هفتگانه در آن نیست… پرسیدند: فلسفه ی نبودن این هفت حرف، در این سوره چیست؟
حضرت فرمودند:
۱-حرف «ث» اشاره به «ثبور» (هلاکت)
۲-حرف «ج» اشاره به «جحیم» (نام یکی از درکات دوزخ)
۳-حرف «خ» اشاره به «خبیث» (ناپاک)
۴-حرف «ز» اشاره به «زقوم» (غذای بسیار تلخ دوزخ)
۵-حرف «ش» اشاره به «شقاوت» (بدبختی)
۶-حرف «ظ» اشاره به «ظلمت» (تاریکی)
۷-حرف «ف» اشاره به «آفت» است
خلیفه عباسی که از این پاسخ حیرت کرده بود،آن را برای قیصر روم نوشت.
قیصر پس از دریافت نامه ، بسیار خوشحال شد و به اسلام گروید و در حالی که مسلمان بود از دنیا رفت.
در واقع از این حدیث فهمیده می شود که به همین دلیل است که برای اموات سوره حمد را قرائت می کنیم.زیرا این سوره هیچ کدام از این هفت کلمه را ندارد.
منبع:
شرح شافیه ابی فراس ، مطابق نقل منتخب التواریخ ، ص ۷۹۵
