ق مثل قاسم، چ مثل چمران
به مناسبت روز ۱۶ آذر، روز دانشجو مروری بر وصیتنامه بلند دانشجوی شهید قاسم حاتمی می کنیم البته با زبان متفاوت
دانشجو شد
اما اسیر جزوه، مدرک و پایان نامه هرگز !
دانشجو شد اما آرزویش پوشیدن روپوش سفید و زدن گوشی برگوش و رزومه سمینار و کنگره نبود آرزویش” یقین به وجود خدا و نفی ظلم و بی عدالتی در جهان ”
دانشجو شد آنهم رشته پزشکی شیراز
اما کلمه آقای دکتر گولش نزد و خودش را بیشتر از هرکس ” پردرد” می دید، دردی برای آزادی سرخپوست آمریکایی و لبخند کودک فلسطینی
دانشجو شد اما سفارشش به مبارزه امان ناپذیر بود و اول صلاح بعد سلاح !
دانشجو شد اما آنچه از دهانش نمی افتاد ” حامی مستضعفین جهان بودن” بود
چه زیبا گفت آن دانشجو اشکذری که من ” قاسم حاتمی مجومرد ” را دکتر چمران شهر خود را می دانم ، چمران هم کسی بود که دکترای فیزیک پلاسما را از آمریکا گرفت اما فکر و ذکرش درد محرومین جنوب لبنان بود و مظلومین ایران
ق مثل قاسم ، چ مثل چمران یعنی اینکه حروف الفبای ما هم باید معنای متفاوتی پیدا کند تا به گفته قاسم در وصیتنامه اش ” زمینه ساز ظهور شویم”
@HALGHEASHK313