مفضل مى گوید:
محضر امام صادق (علیه السلام) رسیدم و از مشکلات زندگى شکایت کردم.
امام (علیه السلام) به کنیز دستور داد کیسه اى که چهارصد درهم در آن بود، به من داد و فرمود:
«با این پول زندگیت را سامان بده».
عرض کردم:
فدایت شوم! منظورم از شرح حال این بود که در حق من دعا کنى!
امام صادق (علیه السلام) فرمود:
بسیار خوب دعا هم مى کنم.
و در آخر فرمود:
«مفضل! از بازگو کردن شرح حال خود براى مردم پرهیز کن!
اگر چنین نکنى نزد مردم ذلیل و خوار مى شوى.
بنابراین براى دورى از ذلت، درد دلت را هرگز به کسى نگو».
منبع: بحارالانوار، جلد ۴۷، صفحه ۳۴
