حضرت‌آیه الله مظاهری؛
شخصی که نماز را به صورت فرادا و با حضور قلب بجا می‌آورد و مستحبات و تعقیبات نماز را نیز انجام می‌دهد، می‌توان گفت نماز خوانده، ولی آن‌را اقامه نکرده است و در فرهنگ قرآنی چنین نمازی کامل نیست؛ نماز باید در مسجد، در میان مردم و با جماعت خوانده شود. نماز باید در اجتماع مسلمانان زنده و پویا باشد. نماز جماعت یک شعار است و این شعار باید زنده نگه داشته شود.
در زمان پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم مردم بجز در ضرورت و موارد خاص، نماز فرادا نمی‌خواندند؛ لذا در روایت آمده است که فردی نابینا خدمت آن حضرت رسید و گفت: یا رسول الله! نماز ظهر و عصر و مغرب و عشا را در مسجد و با جماعت می‌خوانم، اما برای نماز صبح کسی نیست که مرا بیاورد، اجازه دهید که نماز صبح را فرادا و در خانه بخوانم. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: نه! ریسمانی از خانه تا مسجد به دیوارها بکش و هنگام نماز صبح، با کمک آن به مسجد بیا! (تهذیبالأحکام/۳/۲۶۶)
در باب نماز جماعت و اهمیت آن، احادیث فراوانی از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم و ائمه اطهار علیهم السلام نقل شده است. از مضمون کلی این احادیث، چنین برداشت می‌شود که اگر شخصی بدون دلیل نماز جماعت را ترک کرد، با او همنشینی، معاشرت و داد و ستد نکنید و با او پیوند ازدواج نیز برقرار ننمایید. در مقابل، کسانی که به نماز و نماز جماعت اهمیت می‌دهند و آن‌را برپا می‌دارند را دارای مقام و منزلت بالایی دانسته و گرامی داشته است. (ر.ک: وسایل الشیعه/۸/۲۹۰-۲۸۵)
منبع:هفته‌نامه افق حوزه
