نتایج یک مطالعه نشان داده است که کاهش دور کمر در مردان نابارور دچار چاقی شکمی می تواند در افزایش باروریشان تاثیر داشته باشد.
چاقی مردان با ناباروری در این گروه مرتبط است و ممکن است تأثیر منفی بر پیامدهای مربوط به درمان ناباروری داشته باشد. اینکه آیا اندازه دور کمر مردان (WC)، بر باروری زوجین مستقل از نمایه توده بدنی یا BMI تأثیر میگذارد یا نه، مشخص نیست. محققین در مطالعه ای که در AJCN منتشر کردند به بررسی ارتباط دور کمر مردان با کیفیت مایع منی و نتایجی که زوجها از درمان ناباروری میگیرند پرداختند. این مطالعه که بر روی ۲۶۹ مرد انجام شد نشان داد که افزایش ۵ سانتی متری در دور کمر با ۶٫۳٪ غلظت کمتر اسپرم ها همراه بود. همچنین بالا بودن دور کمر در مردان شانس تولد زنده را کاهش میداد به طوری که به ازای هر ۵ سانتی متر افزایش دور کمر در مردان، شانس تولد زنده در هر چرخه آغاز شده با کمک درمانهای ناباروری ۹٫۰٪ کاهش می یافت. این ارتباط در بین مردان با BMI طبیعی قوی تر از مردان دارای اضافه وزن یا چاق بود. محققین نتیجه گیری کردند که دور کمر بالاتر در مردان ممکن است یک عامل خطر اضافی برای پیامدهای ضعیف درمان ناباروری باشد. این امر به ویژه در مردان ناباروری که دارای BMI طبیعی هستند اهمیت بیشتری دارد.
