رئیس یک دانشکده در بنگلادش، در مسیر دانشکده، روستاییان را می‌دید که کارهای سختی را برای ادامه زندگی انجام می‌دهند. ایشان به این نتیجه رسید که من نظریات طراز اول اقتصادی را در دانشگاه تدریس می‌کنم، در حالی که در همسایگی دانشگاهم، مردمی هستند که با مشکلات و فقر شدید دست و پنجه نرم می‌کنند و این نظریات اقتصادی به درد آن‌ها نمی‌خورد.
ایشان دانشجویانش را برای مصاحبه با مردم فقیر به کار گرفت؛ مثلاً دیدند خانمی با چوب صندلی می‌سازد که اگر مبلغی ناچیز به او داده شود می‌تواند، هفته‌ای ده صندلی بسازد که برای زندگی او تأثیر بسزایی دارد. بنابراین در سال ۱۹۷۶ بانک فقرا را تأسیس کرد. او در ابتدا به ۴۲ نفر از ساکنین روستایی که مشغول زنجیرسازی بودند، ۲۷ دلار وام اعطا کرد که حتی برخی کمتر از یک دلار دریافت می‌کردند. با این اتفاق، بانک فقرا تأسیس شد و روستاییان این وام را در چرخه تولید زنجیرسازی به کار گرفتند؛ تا این‌که در سال ۱۹۸۳ بانک گرامین تأسیس شد.
ایشان در سال ۲۰۰۳ کتابی با نام «بانکدار فقرا» منتشر کرده‌اند که به فارسی هم ترجمه شده و در رده پنجمین کتاب پرفروش دنیا در حوزه توسعه اقتصادی تبدیل شد. محمد یونس به‌دلیل وام‌های کم‌هزینه‌ای که در ارتباط با مسکن پرداخت کرد، در سال ۱۹۹۸ جایزه جهانی اسکان و بعد از آن در سال ۲۰۰۶ جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.
ایشان در زمره متفکران خلاق جهان قرار گرفته‌اند و مؤسسه‌ای که به رتبه‌بندی متفکران جهان می‌پردازد، آقای محمد یونس را در رتبه ششم جهان قرار داده است که این همه، نشان از موفقیت این اقتصاددان مسلمان بنگلادشی دارد…
منبع: افق حوزه
