سیر و سلوک معنوی حرکتی است روحانی و جسمانی که سالک می‌بایست هنگام حرکت مقدمات آن را نیز فراهم نماید. علاوه بر صفای جسم و بدن و پاک نمودن اعضا وجوارح ازگناه و آلودگی¬های جسمانی و انجام فرایض واعمال دینی، یک سالک باید زمینه های روانی واضطراب ها و پریشانی‌های فکری خود را التیام بخشد. وبا صفای باطن و پاکی جسم و روح، پای در عرصۀ سیر و سلوک نهد چرا که گام نهادن دراین مسیر جز از طریق پاکی جسم و جان حاصل نمی‌شود. در این میان زیارت در بر طرف کردن افسردگی و اضطراب و ایجاد سلامت روانی در افراد و احساس آرامش درونی و تخلیۀ هیجانی بسیارمؤثر و اثر بخش است.
در زیارت فرد با حضور در حرم ائمه و امامزادگان(ع) نسبت به آنان عرض ارادت نموده، به طرح مسائل ومشکلات خود و اجتماع با پرودگار می‌پردازد و با واسطه قرار دادن آنان آرزوهای خودرا طلب می‌کند. زائردرحین زیارت با نزدیک کردن خود به پروردگار احساس آرامش درونی کرده(رعد/۲۸)، تخلیۀ هیجانی انجام می‌دهد، این امر نیز در نهایت به سلامتی روانی فرد کمک می‌کند.
روانشناسان با انجام پژوهش بر روی مسافران سفرهای زیارتی وتفریحی به این نتیجه رسیده اند که سفرهای زیارتی نقش قابل توجهی درکاهش عصبانیت واضطراب دارند و موجب می‌شوند افرادی که در مراسم دینی ازقبیل زیارت و عبادت شرکت می‌کنند نسبت به کسانی که به سفرهای تفریحی می‌روند دچار اختلالات روانی کمتری شوند (ر.ک:پهلوانی، دولتشاهی:۱۳۷۹).
زائران با احساس نزدیکی به خدا درحین زیارت به احساس آرامش درونی بیشتری دست یافته، اعتماد و اطمینان آنان به یاری وکمک خداوند افزایش می‌یابد. لذا با استعانت از رحمت الهی درحل مشکلات خود امیدوارتر می‌شوند و نگرش آنها در برخورد با استرس ها تغییر می کند و این تغییر نگرش نیز به شکل مثبت باعث بهبود خلق وخو و سلامت روانی آنها می‌شود.
تقریبأ همۀ روانشناسان تصریح می‌کنند که بیشتر بیماران، تحت تسلط غم ها، غصه ها و دلواپسی ها قرار دارند که این غمها وغصه ها عقده زاست و عقده هم جنون زا، جنایت افزا و موجب گوشه گیری، عزلت و. . . است. روانشناسان می‌گویند این دردها را درمانی نیست جز توجه به معنویت، دین و اخلاق و تقویت آن در وجود خود.
سایت راسخون
