در بخش اول این نوشتار خواندیم حاج علیرضا جعفری نسب فرزند مرحوم حاج علی آسیابان است او قریب ۷۰سال است در کار بافندگی است هرچند لقب خاندانش آسیابان است ولی او موها‌یش در آسیاب سفید نکرده بلکه در کارگاه‌های ریسندگی و حلاجی سفید کرده است.از او خواهش کردم با من به حمام بیاید حمامی که حالا موزه مردم شناسی اشکذر شده است تا چیزهایی را که نمی‌دانستم از وی بپرسم و او با خوشرویی همیشگی پذیرفت.
آنروزها خانه ها حمام نداشت، مردم ناگزیر بودند به حمام عمومی مراجعه کنند؛ ابتدا برای گرم کردن آب حمام از هیزم استفاده می کردند که هیزم آن اغلب از روستاهای خضرآباد می آوردند؛ حمام باغستان اشکذر روزهای دوشنبه و جمعه هر هفته مختص مردان بود و این نوبت برای زنها برعکس بود؛ این حمام موقوفاتی داشت که یکی از جالب ترین آنها وقف داروی نظافت برای افراد کم درآمد بود؛در روزگار قدیم حمام ها مکانی برای آشنایی و محل تبادل اخبار و اطلاعات بود؛ برخی از مادران در حمام برای پسران خود عروس انتخاب می کردند.
راچینه های ورودی حمام آجری، مارپیچ و کم عرض بود ما از آن گذشتیم و وارد رختکن حمام شدیم حاج علیرضا گفت خیلی ها که صبح قبل از طلوع آفتاب به حمام آمده بودند باهمان غسلی که کرده بودند توی رختکن نماز صبح می خواندند.
سرانجام این حمام پس از چند سال بلااستفاده ماندن در سال ۱۳۹۰ به موزه مردم شناسی اشکذر تغییر کاربری داد، این موزه با هدف معرفی و همچنین شناخت آداب و رسوم و اعتقادات مردم منطقه راه اندازی شد.
در این موزه چندین مولاژ و اشیاءقدیمی شامل ابزار وادوات کشاورزی ،حفر قنات ،اندازه گیری ، البسه و مشاغل سنتی مرتبط با بافت خورجین بافی ، گیوه ، نخ ریسی و…،قرآن های خطی ،ظروف سفالی ومسی، وسایل حمام و مشاغل مرتبط با آن از قبیل حمامی ، کیسه کشی ،حجامت ،و وسایل مورد استفاده در حمام های عمومی از قبیل سه پایه ،طاس ،سینی زیر پایی،سنگ حنا بندان ، سفیدابدان،لنگ ، بقچه و… ، همچنین سماور ذغالی ،تابه،چاهوش، سبد چوبی ،هاون سنگی،خمره و غیره در معرض دید عموم گذاشته شده است.
ادامه دارد…
