«نارئُ القُری»لقب حضرت علی اکبر( ع)به معنای آتش فروزان است چون آن حضرت در بالای پشت بام آتشی می افروختند.
در بین فرزندان بنی هاشم(ع) تنها حضرت علی اکبر(ع) را لقب «نارئُ القُری» داده اند.که به معنای آتش فروزان است. چون آن حضرت(ع) در بالای پشت بام ،آتشی می افروختند که در میان عرب، آن آتش به معنای این است که؛ در آن محل میهمانی است. و هر فقیر و مسکین وغریبی در آن، راه دارد،و این نشان از سخاوت زیاد حضرت علی اکبر(ع) دارد.
آن حضرت(ع) در دامان عمویش حضرت امام حسن مجتبی(ع)، کریم اهلبیت(ع) پرورش یافته بود، و حضرت(ع) مربی و معلم حضرت علی اکبر(ع)بوده است،تا جایی که در زیارت نامه علی اکبر(ع)می خوانیم؛«اَلسَّلام علیک یابْن الحسن(ع)والحسین(ع)»
منابع：
۱)منهاج الدموع قرنی،ص۱۲۳
۲)بحارالأنوار،ج۴۵، ص۶۴
کانال تاریخ اسلام
