تا حدود نیم قرن پیش «حسینیه آب» در مرکز اشکذر قرار داشت و دارای موقعیت ویژه ای بود ،از یک طرف به محله توده و از طرف دیگر به محله پشت باغ کاج راه داشت و یک راه هم داشت که به محلات باغستان ، باغ بالا و حکیم آباد منتهی می شد.
همجواری با مسجد حاج غلام و حسینیه حاج سید اسماعیل از دیگر ویژگیهای آن بوده است
این حسینیه به واسطه جوی آبی که از واسط آن رد می شده به نام «حسینیه آب» نامیده می شد، مردم در جوی آب وضو می گرفتند و با آب آن سر و صورت خود را صفا می دادند و در ضمن به چهارپایان خود هم آب می دادند دو طرف جوی درختان بزرگ توت بود که شاخ و برگ هایشان بیشتر آسمان حسینیه را پوشانده بود و منظره ای چشم نواز به حسینیه داده بود و صفای آن را دو چندان کرده بود.
دور تا دور آن تقاهای بزرگی بود که علاوه بر اینکه مردم اشکذر از آن استفاده می کردند جایگاه غریبه ها بود، افراد مسکین و فقیرکه به اشکذرمی آمدند جایشان همین حسینیه وتقاهای بزرگ آن بود بعضی از مردم طعام نذریشان را به حسینیه می آوردند و به غریبه ها و فقیران می دادند.
در مجاورت آن اتاقکی به نام غریبخانه بود که مسافران و رهگذران چند روزی می توانستند ازآن استفاده کنند و شبها داخلش بخوابند.
بارها اتفاق می افتد یک طرف حسینیه روضه خوانی بود و طرف دیگر غریبه ها داخل تقاها درحال استراحت بودند و یا به کار خود مشغول بودند.
اولین مغازه به شکل امروزی در اشکذر توسط حاجی عبدالمجید نامی در «حسینیه آب» زده شد دو مغازه متصل به هم که یکی بقالی بود و دیگری قنادی ، مغازه دار آن مرحوم عباس باقر ( جعفری پور) بود.
احداث خیابانهای شهید محمدرضا دهقانی( پشت باغ کاج) و طالقانی و سپس گسترش این دو خیابان باعث شد این حسینه به تدریج تخریب شود ، بطوری که در حال حاضر هیچ اثری از این حسینیه باصفا باقی نمانده است .
ح.د
