شروع انقلاب در اشکذر، با خبرهایی بود که در میانه‌های سال 56 از قم می‌رسید. عده‌ای از طلبه‌های اشکذری در قم درس می‌خواندند. از قم که می‌آمدند، با دیگر روحانیون و مذهبی‌ها در گوشی یک چیزهایی می‌گفتند. اولین موضوع مهم خبر شهادت آغامصطفی خمینی بود. چند تا از طلبه‌ها و روحانیون و چندتایی هم از مذهبی‌ها تصمیم گرفته بودند برای او مجلس ختم بگیرند. گفته بودند قرار است در مسجد حاجی غلام مجلس بگیریم؛ ولی نمی‌گفتند مجلس برای کیست. در آن روزها، مسجدهای اشکذر مثل امروز فرش مرتب نداشت. همه جای دیگر هم همین طور بود. هر وقت می‌خواستند مجلس روضة مهم یا مجلس ختم برای کسی بگیرند، می‌رفتند از خانة پولدارها قالی می‌آوردند. محمدحسین [شهید حاج محمدحسین جعفری نسب ] و جواد [دکتر جعفری نسب ] برای برگزاری آن مجلس خیلی فعالیت کردند. همه جای مسجد قالی انداخته بودند و چای و سماور، چای‌ریز و چای بده و چاووش خوان، همه چیزش مرتب بود. مجلس باشکوهی شده بود. در آخر مجلس هم شیخ ابوالحسن افضلیان که روحانی معروف اشکذر است، اسم امام خمینی را آورد، این برای اولین بار بود که در اشکذر بالای منبر اسم امام خمینی و مصطفی خمینی برده می‌شد. همه در حالی که دلهره و نگرانی داشتند، به وجد آمده بودند.
منبع : کتاب گوهر نوشته مهدی جعفری نسب
