در بخش اول این نوشتار خواندیم حاج علیرضا جعفری نسب فرزند مرحوم حاج علی آسیابان است او قریب ۷۰سال است در کار بافندگی است هرچند لقب خاندانش آسیابان است ولی او موها‌یش در آسیاب سفید نکرده بلکه در کارگاه‌های ریسندگی و حلاجی سفید کرده است.از او خواهش کردم با من به حمام بیاید حمامی که حالا موزه مردم شناسی اشکذر شده است تا چیزهایی را که نمی‌دانستم از وی بپرسم و او با خوشرویی همیشگی پذیرفت.
دستگاه چوبی کوچکی نظرم را جلب کرد از حاج علیرضا پرسیدم نام این دستگاه چیست؟ و کارش چیست؟
او ابتدا یادش نیامد با کمی تامل و دقت بیشتر گفت : به این دستگاه چوبی کوچک «چارچو» یا «چارچو بند تَمون* بافی» می گفتند،در آن زمان که در شلوار از کش استفاده نمی‌شد، زن‌ها نخ را می‌تابیدند و به وسیله این دستگاه با آن نخ‌ها تابیده شده بند تنبان می‌بافتند.
*تَمون: تنبان ، زیرشلواری
