امام صادق(علیه السلام) می فرماید :
《إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهِ نَادَى مُنَادٍ فِی بُطْنَانِ الْعَرْشِ، أَیْنَ الرَّجَبِیُّونَ؟
فَیَقُومُ أُنَاسٌ یُضِیءُ وُجُوهُهُمْ لِأَهْلِ الْجَمْعِ عَلَى رُءُوسِهِمْ تِیجَانُ الْمَلِکِ مُکَلَّلَهً بِالدُّرِّ وَ الْیَاقُوتِ مَعَ کُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ أَلْفُ مَلَکٍ عَنْ یَمِینِهِ وَ أَلْفُ مَلَکٍ عَنْ یَسَارِهِ یَقُولُونَ لَهُ :
هَنِیئاً لَکَ کَرَامَهُ اللَّهِ یَا عَبْدَ اللَّهِ!
فَیَأْتِی النِّدَاءُ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ عِبَادِی وَ إِمَائِی وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَأُکْرِمَنَّ مَثْوَاکُمْ وَ لَأُجْزِلَنَّ عَطَایَاکُمْ وَ لَأُبَوِّئَنَّکُمْ مِنَ الْجَنَّهِ غُرَفاً تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِینَ فِیها وَ نِعْمَ أَجْرُ الْعامِلِینَ إِنَّکُمْ تَطَوَّعْتُمْ بِالصَّوْمِ لِی شَهْراً عَظَّمْتُ حُرْمَتَهُ وَ أَوْجَبْتُ حَقَّهُ مَلَائِکَتِی أَدْخِلُوا عِبَادِی وَ إِمَائِی الْجَنَّهَ》
در روز قیامت هاتفی از درون عرش ندا مى دهد رجبى ها کجایند؟
گروهى بر مى‌خیزند که چهرهایشان براى مردم محشر مى درخشد، بر سرشان تاج پادشاهى آکنده از مروارید و یاقوت است.
همراه هر یک از ایشان هزار فرشته از سوى راست و هزار فرشته از سوى چپ ایستاده اند و به او مى گویند : اى بنده خدا!
کرامت خداى بر تو گوارا باد! از عرش هم ندا مى آید که اى بندگان من!
سوگند به عزت و جلال خودم، جایگاه شما را گرامى و عطاى شما را جزیل قرار مى دهم و غرفه هایى از بهشت به شما ارزانى مى دارم که از زیر آن جوى ها جارى است و جاودانه در آن خواهید بود و پاداش عمل کنندگان چه نیکوست، شما براى من در ماهى، روزه مستحبى گرفتید که حرمت آن ماه را بزرگ و حق آن را واجب کرده ام.
اى فرشتگان من! اى بندگان و کنیزکان مرا به بهشت درآورید.
سپس حضرت(ع) فرمود :
《هَذَا لِمَنْ صَامَ شَیْئاً مِنْ رَجَبٍ وَ لَوْ یَوْماً وَاحِداً فِی أَوَّلِهِ أَوْ فِی وَسَطِهِ أَوْ فِی آخِرِه》
این پاداش کسى است که چیزى از ماه پرفضیلت رجب را روزه بگیرد، هر چند یک روز از دهه اول یا دوم یا آخر آن باشد.(۱)
حدیث قدسى :
《جَعَلتُ هذَا الشَّهرَ (رَجَبَ) حَبلاً بَینی و بَینَ عِبادی فَمَنِ اعتَصَمَ بِهِ وَصَلَ بِی》
ماه رجب را ریسمانى میان خود و بندگانم قرار داده ام ؛ هر کس به آن چنگ زند ، به وصال من رسد.(۲)
حدیث قدسى :
《الشَّهرُ شَهری و العَبدُ عَبدی و الرَّحمَهُ رَحمَتی فَمَن دَعانی فی هذَا الشَّهرِ أجَبتُهُ و مَن سَألَنی أعطَیتُهُ》
ماه (رجب)، ماه من ،بنده ، بنده من ، و رحمت ، رحمت من است ؛ هر که در این ماه مرا بخواند ، اجابتش کنم و هر که حاجت آورَد، عطایش کنم.(۳)
حضرت رسول اکرم(ص) می فرماید :
《رَجَبٌ شَهرُ اللّهِ الأصَبُّ یَصُبُّ اللّهُ فِیهِ الرَّحمَهَ عَلى عِبادِهِ》
رجب ماه بارش رحمت الهى است.
خداوند در این ماه، رحمت خود را بربندگانش فرو مى ریزد.(۴)
حضرت رسول اکرم(ص) می فرماید :
《إنَّ فی الجَنَّهِ قَصرا لایَدخُلُهُ إلاّ صُوّامُ رَجَبٍ》
در بهشت قصرى است که جز روزه داران ماه رجب وارد آن نمى شوند.(۵)
امام کاظم(علیه السلام) می فرماید :
《رَجَبٌ شَهْرٌ عَظِیمٌ یُضَاعِفُ اللَّهُ فِیهِ الْحَسَنَاتِ وَ یَمْحُو فِیهِ السَّیِّئَاتِ مَنْ صَامَ یَوْماً مِنْ رَجَبٍ تَبَاعَدَتْ عَنْهُ النَّارُ مَسِیرَهَ مِائَهِ سَنَهٍ وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَهَ أَیَّامٍ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّ》
رجب ماه بزرگى است که خداوند در آن ماه پاداشها را دو چندان کند و گناهان را پاک سازد.
هر که یک روز از ماه رجب را روزه بدارد، دوزخ به اندازه مسافت صد سال از او دورى گزیند و هر که سه روز از ماه رجب را روزه بدارد بهشت بر او واجب آید.(۶)
حضرت رسول اکرم(ص) می فرماید :
《أَلاَ إِنَّ رَجَباً شَهْرُ اَللَّهِ وَ شَعْبَانَ شَهْرِی وَ رَمَضَانَ شَهْرُ أُمَّتِی》
همانا رجب ماه خداست و شعبان ماه من است و رمضان ماه امت من است.(۷)
حضرت رسول اکرم(ص) می فرماید :
《أَنَّهُ قَالَ إِنَّ فِی الْجَنَّهِ نَهَراً یُقَالُ لَهُ رَجَبٌ مَاؤُهُ أَشَدُّ بَیَاضاً مِنَ الثَّلْجِ وَ أَحْلَى مِنَ الْعَسَلِ مَنْ صَامَ یَوْماً مِنْ رَجَبٍ شَرِبَ مِنْه》
در بهشت نهریست به نام رجب، آبش از برف سفیدتر و از عسل شیرینتر و هر که یک روز از رجب روزه دارد از آن بیاشامد.(۸)
منابع :
۱)روضه الواعظین ابن فتال نیشابوری، ج۲، ص۴۰۲
۲)إقبال الأعمال ابن طاووس، ج۳، ص۱۷۴
۳)إقبال الأعمال ابن طاووس، ج۳، ص۱۷۴
۴)بحار الأنوار مجلسی، ج۹۷، ص۳۳
۵)بحار الأنوار مجلسی، ج۹۷، ص۴۷
۶)ثواب الأعمال شیخ صدوق، ص۵۴
۷)وسائل الشیعه حر عاملی، ج۷، ص۳۵۲
۸)بحار الانوار مجلسی، ج۵۵، ص۳۴۱
@TarikhEslam
