«گویند: روزی ناصر الدین شاه به فکر افتاد که مسجد کوچکی را که در کنار کاخ بزرگ «شمس العماره» بود، تخریب و به کاخ خود ملحق کند و به جای آن، در یکی از مکان های دیگر شهر تهران، مسجد بزرگ تری بسازد، ولی چون از مخالفت علمای تراز اول حوزه های علمیه می ترسید، برای جلب نظر مجتهد نامی آن زمان، آیت الله ملاعلی کنی نامه ای نوشت و تصمیم خود را اظهار داشت. آیت الله کنی در جواب شاه نوشت:
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ أَ لَمْ تَرَ کیفَ فَعَلَ رَبُّک بِأَصْحابِ الْفیلِ؛ به نام خداوند بخشنده مهربان، آیا ندیدی پروردگارت با اصحاب فیل چه کرد؟» ناصر الدین شاه وقتی پاسخ کوبنده و قاطعانه ایشان را دریافت کرد، از تصمیم ابرهه گونه خود دست کشید»
محمدباقر ملبوبی، الوقایع و الحوادث، ج ۴، صص ۲۹۶ و ۲۹۷٫
