پسر ایشان متولّد شده بود. عده‌ای برای عرض تبریک آمدند و گفتند: این اسب سوار (پهلوان) بر شما مبارک باد فرمود: این چه حرفی است؟ شاید او پیاده باشد (پهلوان نباشد) جابر عرض کرد: ای فرزند پیامبر! چطور تبریک بگوییم؟ فرمود: هرگاه خدا به شما پسری داد، در تبریک آن بگویید: «شَکرْتَ الْوَاهِبَ وَ بُورِک لَک فِی الْمَوْهُوبِ وَ بَلَغَ اللَّهُ بِهِ أَشُدَّهُ وَ رَزَقَک بِرَّهُ [۱] شکر (خدای) بخشنده نصیبت باد بخشش (پروردگار) مبارکت باد خداوند او را به حد کمال رساند و تو را از خیرش بهره‌مند سازد»
[۱]. تحف العقول،، ص ۲۳۵٫
