معارف

عید قربان رتبه خلت ابراهیم (ره) و تسلیم اسماعیل (ره)

 

و اگر اسماعیل، ذبیح‌اللّه شد، به آن خاطر بود که تسلیم فرمان حق بود و به پدرش گفت: آن‌چه مأمورى انجام بده، که مرا از صابران خواهى یافت.

بگذر از فرزند و مال و جان خویش

تا خلیل‌اللّه دورانت کنند

سر بنه در کف برو در کوى دوست

تا چو اسماعیل، قربانت کنند

عید قربان، از جمله شعائر گرامى‌داشت رتبه خلت ابراهیم و خلوص و تسلیم اسماعیل است.

اگر بتوانیم رضاى خویش را فداى رضاى حق کنیم؛ اگر بتوانیم از خواسته دل در راه خواسته دین چشم بپوشیم؛ و اگر بتوانیم از داشته‌ها و خواسته‌ها بگذریم؛ آن‌گاه به مرز عبودیت و به حوزه قربان‌گاه قدم نهاده‌ایم.

مگر خلیل‌الرحمان چه کرد؟ ما اگر پیرو مشى و مرام ابراهیم باشیم، باید هیچ‌چیز از آن‌چه داریم و به آن دل بسته‌ایم، هم‌چون زن و فرزند، مال و منال، پول و پس‌انداز، خانه و خادم، ماشین و مسکن، عنوان و شغل و…، حجاب چهره جان ما و مانع بندگى و فرمانبردارى در برابر فرمان خداوند نشود و آن‌گاه که پاى دین و خدا و رضاى او به میان آید، به سادگى و به صراحت ابراهیمى و صداقت اسماعیلى، از آن‌ها درگذریم و امر مولا را مقدم بداریم.

این یکى از آموزه‌هاى بزرگ عید قربان است.

عید قربان مجراى فیض الهى و وسیله عنایت رحمانى به بندگان مؤمن و مسلم و مطیع است.

حضرت على علیه‌السلام در یکى از روزهاى عید قربان، در خطبه‌اى که براى مردم خواندند، فرمودند: «این روز، روزى است که حرمتش بسیار بزرگ است و امید بهره‌ورى از برکاتش افزون و چشم‌ها به امید آمرزش الهى دوخته است. پس در این روز، خداوند را بسیار زیاد عبادت کنید و از او آمرزش بخواهید و به درگاهش توبه کنید، همانا او توبه‌پذیر و مهربان است

باید به درگاه خدا تقرب جست، قربانى و فدیه به آستان او، یکى از راه‌هاست. ولى این قربانى، همیشه گوسفند و ذبیحه نیست، گاهى باید تمنیات دل را فداى رضاى رحمان کرد و گذشتن از هواى نفس را وسیله قرب به آستان مولا قرار داد. ما کدام فدیه را به قربان‌گاه صدق و عشق و اخلاص و وفا مى‌آوریم؟

حجت الاسلام و المسلمین جواد محدثی

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا