وفات حضرت خدیجه (س)

 حضرت خدیجه(س) پانزده سال پیش از عام الفیل در مکه ولادت یافت. پیش از ازدواج با رسول خدا(ص) در درجه ای از پاکی بود که به «طاهره» ملقب گشت.
او که از راست گویی، امانت داری و اخلاق پسندیده ی محمد(ص) در طی سفر تجاری اش به شام آگاه شده بود و آثار نبوت را در وجود او دیده بود، با تمایل خود و خواستگاری پیامبر(ص)، آن دو پیمان ازدواج بستند و در پی آن، خدیجه(س) تمام دارایی و غلامان خود را در اختیار حضرت قرار داد. حاصل این ازدواج، دو پسر و چهار دختر بود که آخرین دختر، حضرت فاطمه(س) بود.
خدیجه به دلیل اسلام خواهی، و مقاومت در این راه، حدود سه یا چهار سال همراه پیامبر(ص) و بنی هاشم، در شعب ابی طالب، در محاصره ی شدید اقتصادی قرار گرفت.
فشارهای بسیار سخت و گوناگون جسمی و روحی در شعب، آثار منفی سخت و کمرشکنی بر سالخوردگانی چون خدیجه و ابوطالب گذاشت. از این رو چیزی از پایان محاصره نگذشت که این دو بزرگوار با فاصله چند روز رحلت کردند، بلکه به شهادت رسیدند.تاریخ ارتحال این دو متفاوت نقل شده است؛ از جمله: ابوطالب دو ماه پس از محاصره، از دنیا رفت، و پس از سه روز خدیجه نیز رحلت کرد. مطابق نقل دیگر فاصله ی بین رحلت ابوطالب و خدیجه ۳۵ روز یا یک ماه، یا شش ماه بوده است.
در کتاب الغدیر نشان داده شده که ابوطالب در نیمه ی شوال سال دهم بعثت از دنیا رفت و ۳۵ روز بعد از رحلت او، حضرت خدیجه وفات یافت.
نیز گفته شده که ابوطالب در آخر سال دهم بعثت رحلت نموده و سه روز بعد از او، خدیجه وفات کرد.