«زهد حضرت مسیح (ع)»:
یکی از ویژگی‌های اخلاقی حضرت عیسی(ع)، زهد آن پیامبر الهی است؛ ایشان همواره خود را از تشریفات و زیبایی‌های فریبنده دنیا دور نگه داشته و کارهای خود را به عهده دیگران واگذار نکرده و می‌فرمودند: «خادم من دستانم؛ مرکبم پاهایم؛ فرشم زمین، و بالشم سنگ است؛ در زمستان، خورشید، مرا گرم خواهد کرد؛ و چراغ شب‌هایم ماه است؛ لباسم پشمینه؛ و میوه و سبزیجاتم، چیزهایی است که زمین برای حیوانات و چارپایان رویاند است؛ وقتی می‌خوابم چیزی ندارم و وقتی بیدار می‌شوم نیز چیزی ندارم، ولی کسی ثروتمندتر از من روی زمین وجود ندارد (چون خدا را دارم)» [إرشاد القلوب إلى الصواب، ج١، ص١۵٨]
همچنین امیرالمؤمنین (ع) درباره‌ی ساده‌زیستی ایشان فرمودند: «بالشت حضرت عیسی (ع) سنگ؛ لباسش خشن؛ غذایش ساده؛ خورشتش گرسنگی؛ و چراغش در شب، ماه بود…» [نهج البلاغه، ص٢٢٧]
«تواضع و خدمت به مخلوقات»:
حضرت عیسی (ع) همه مخلوقات را برابر و از یک سرچشمه‌ی الهی می‌دانستند، و به همین دلیل با تمامی هم‌نوعان و هم‌کیشان و حتی حیوانات، مهربان بودند و از آنها دستگیری می‌کردند؛ تا جایی که نقل شده: وقتی حضرت با حواریون به ساحل دریا رسیدند، قرصی از نان که سهم غذای ایشان بود را به دریا انداختند و وقتی حواریون گفتند: آن نان قوت شما بود، چرا آن را در دریا افکندید؟! حضرت جواب فرمودند: «آن‌را برای یکی از حیوانات دریایی هدیه کردم، چون ثواب این کار بسیار بزرگ است» [الکافی، ج۴، ص٩]
«افسوس نخوردن برای دنیا»:
حضرت مسیح (ع) همواره بر زندگی و سعادتمندی در دنیا تأکید داشتند، اما اهمیت آن در مقابل زندگی اخروی انسان را بسیار ناچیز می‌دانستند؛ از این‌رو، به حواریون می‌فرمودند: «وقتی دینتان سالم مانده، به خاطر از دست دادن دنیا، تأسف نخورید؛ همان‌طوری که اهل دنیا وقتی دنیایشان سالم باشد، به خاطر از دست رفتن دینشان تأسف نمی‌خورند» [امالی شیخ صدوق، ص۴٩۶]و همچنین می‌فرمودند: «دنیا پُل است، از آن عبور کنید و آن را (زیاد) آباد نکنید (که به آن دل ببندید» [الخصال شیخ صدوق، ج١، ص۶۵]
«بیان آثار شوم خصلت‌های مذموم»:
یکی از وظایف پیامبران الهی که مأموریت هدایت مردم را برعهده داشتند، بیان آثار شوم خصلت‌های منفی است تا مردم را از کارهای ناپسند حذر دهند؛ چنانچه در این زمینه حضرت عیسی (ع) به مردم می‌فرمودند: «هر کس که غم و ناراحتی‌اش زیاد باشد، بدنش بیمار می‌شود؛ و هر کس که اخلاقش بد باشد، خودش را عذاب می‌دهد؛ و هر کس که زیاد حرف می‌زند، خطاهایش زیاد می‌شود؛ و هر کس که دروغ بگوید، بی‌ارزش می‌شود؛ و هر کس که با مردم گلاویز شود، مروتش از بین می‌رود…» [همان،ص۵۴٣]
همچنین امام صادق(ع) دراین‌باره فرموده‌اند: «حضرت مسیح (ع) دائماً می‌فرمود: در غیر یاد خدا، زیاد سخن نگوئید؛ زیرا کسانی که زیاد حرف می‌زنند، دل‌هایشان دچار قساوت شده ولی خودشان نمی‌دانند» [الکافی، ج٢، ص١١۴]
حضرت عیسی مسیح (ع) فرمودند: «با کسی همنشینی کنید که با دیدنش به یاد خدا بیفتید و با سخن گفتنش، علم شما را افزایش دهد و با اعمالش، شما را به آخرت ترغیب کند» [الکافی، ج١، ص٣٩]
کانال افق حوزه
