مرحوم احمدعلی یک پدر شهید بدون هیچ روتوش
حقیقتا نمی دانیم سالیان دور که چشم ها توفیق ندارد هیچ پدر شهیدی را ببیند ، تصور آن چشم و ذهن ها از پدران شهدا چیست !؟ حقیقتا چقدر مسئولیت فضای فرهنگی رسانه ای سنگین است برای نشان دادن تصور صحیح از پدران، مادران ، همسران شهداء ،…..!
بگذریم مرحوم حاج احمدعلی دهقانی در حالی در سالروز شهادت برادرش در روز سوم خرداد “فتح خرمشهر” به برادر و فرزند شهیدش پیوست که قطعا چهره یک پدر شهید بدون روتوش مانند تمام پدران شهدایی که می‌شناختیم و می شناسیم بر جای گذاشت به تعبیر دوست عزیزی “همیشه دعایمان این است پای ما بر صراط نلرزد ، و من همیشه مرحوم احمدعلی را که می دیدم تا آخرین هفته های زندگی اش با دست و پای لرزان خود را به مسجد می رساند پای او را نمونه این .. می دانستم که بر صراط نخواهد لرزید ” پاهایی که با همه سختی ها این پدرشهید به مجلس روضه و نماز اول وقت می کشاند، رزق حلال کشاورزی و ادبی که با تمام سختی های جسمی میخواست بعداز احوالپرسی و دست دادن جلو تو بایستد این ها تصور از یک پدر شهید بدون روتوش است و به گفته عزیزی ” هر موقع نماز اول وقت خواندن در مسجد برایم سنگینی می کند ، یاد پیاده روی های سخت و دشوار مرحوم احمدعلی از محله شهداء به مسجدالرضا می افتم و از خودم خجالت می کشم ” پدری دیگر از محله سراسر مجاهدت ” محله شهداء اشکذر ، محله پشت بیخ قدیم، محله مسجد کوچک صاحب الزمان رفت و ما مانده ایم و سلوک ساده زیستی،مجاهدت و تعبدهایی که از دامن این مردان و زنان شهید پروری کردند و ماندگاری آنها برای نسل های امروز و آینده
