سبب دوستی ومحبت علی در دلها چیست ؟
مسلماً ملاک دوستی او جسم نیست زیرا جسم او اکنون بین ما نیست و ما آنرا احساس نکرده ایم . محبت علی از راه محبت فضیلتهای اخلاقی و انسانی است . و حب علی حب انسانیت است .اگر علی آن فداکاریهاو از خود گذشتگی ها وآن تواضع و ادب وآن عطوفت ومهربانی و ضعیف پروری آن ایثار وآزادیخواهی اگر همه اینهارا که داشت اما رنگ الهی نمی داشت مسلماً این قدر امروز عاطفه انگیز ومحبت خیز است نبود . علی از آن نظر محبوب است که پیوند الهی دارد چون علی را آیت بزرگ حق و مظهر صفات حق می یابند به او عشق می ورزند .
صعصعه صوحان عبدی نیز یکی دیگر از دلباختگان علی بود هنگام دفن حضرت علی (ع) یک دست خویش را بر قلبش نهاد و با ذست دیگر خاک بر سر پاشید وگفت :
« مرگ گوارایت باد !که مولودت پاک بود و شکیبائیت نیرومند و جهادت بزرگ .بر اندیشه ات دست یافتی و تجارتت سودمند گشت ..نزدیکترین مردم بودی به پیغمبر اول کسی بودی که به اسلام گرویدی . از یقین لبریز و در دل محکم واز همه فداکارتر ونصیبت از خیر بیشتر بود .خداوند مارا از اجر مصیبتت محروم نکند و پس از تو ما را خوار نگرداند …..»
علی علیه السلام در داشتن دوستان ومحبان سر از پا نشناخته که درراه ولاء و محبت او سر دادند و بر سر دار رفتند بی نظیر است .
نیروی دافعه علی علیه السلام
بحث در مورد دوران خلافت چهار ساله و اند ماهه حضرت علی است . علی همه وقت شخصیت دو نیرویی بوده است . علی همیشه هم جاذبه داشته است و هم دافعه .
دوران خلافت علی و همچنین دوره های بعد از وفاتش یعنی دوران ظهور تاریخی علی دوره تجلی بیشتر جاذبه و دافعه اوست . علی مردی دشمن ساز و ناراضی ساز بود و از افتخارات اوست . هر آدم مسلکی و هدفدار و مبارز دشمن ساز و ناراضی درست کن است . و مصداق قول خداست که :
« در راه خدا می کوشند و از سرزنش سرزنشگری بیم نمی کنند .» سوره مائده آیه ۵۴
علی در راه خدا از کسی ملاحظه نداشت بلکه اگر به کسی عنایت می ورزید و از کسی ملاحظه می کرد به خاطر خدا بود .
“جاذبه ودافعه امام علی”
