حضرت زینب کبری(س) شب‌ها به عبادت می‌پرداخت و در دوران زندگی، هیچ گاه تهجّد را ترک نمی کرد.
آنچنان به عبادت اشتغال می ورزید که ملقّب به [عابده آل علی(ع)] شد.
شب زنده داری او حتی در شب دهم و یازدهم محرم، ترک نشد.
فاطمه(س) دختر امام حسین(ع) درباره عبادت حضرت زینب(س) می فرماید :
وَ امّا عَمَّتی زَیْنَبُ(س) فَانَّها لَمْ تَزَلْ قائِمَهً فی تِلْکَ اللَّیلَهِ ای عاشِرَه مِنَ المُحَرّم فی مِحْرابِها تَسْتَغیثُ الَی رَبِّها، وَ ما هَدَاَت لَنا عَیْنٌ وَ لاسَکَنَتْ لَنا زَفْرَهُ
اما عمه‌ام زینب(س)، پس او همچنان در آن شب در جایگاه عبادت خود ایستاده بود و به درگاه خدای تعالی استغاثه می‌کرد و در آن شب چشم هیچ یک از ما به خواب نرفت و صدای ناله ما قطع نشد.(۱)
در روایتی دیگر امام سجّاد(ع) می فرماید :
اِنَّ عَمَّتِی زَیْنَبُ(س) کَانَت تُوَدِّی صَلَوَاتُهَا مِن قِیَامِ الفَرَائِضِ وَ النَّوَافِلِ عِندَ مَسِیرِنا مِن الکُوفَهِ الَی الشَّامِ وَ فِی بَعضِ المَنَازِلِ کَانَت تُصَلِّی مِن جُلُوسِِ لِشِدَّهِ الجَوعِ وَ الضَعفِ مُنذُ ثَلَاثِ لَیَالٍ لِاَنَّهَا کَانَت تُقَسِّمُ مَا یُصِیبُهَا مِن الطَّعَامِ عَلَی الاَطفَالِ لِاَنَّ القَومَ کَانُوا یُدفِعُونَ لِکُلِّ وَاحِدِِ مِنَّا رَغِیفَاً وَاحِداً مِن الخُبزِ فِی الیَومِ وَ اللَیلَهِ
عمه‌ام زینب(ص)، نمازهای واجب و مستحبی اش را در طول مسیر کوفه به شام می‌خواند و در بعضی از توقفگاه‌ها از شدت گرسنگی و ضعف در مدّت شبانه روز نمازش را نشسته خواند.
چون آنچه از غذا سهم او بود، بین کودکان تقسیم می‌کرد.
چون آن قوم به هر یک از ما یک گرده نان در شبانه روز می‌دادند.(۲)
ارتباط حضرت زینب(س) با خداوند آن گونه بود که امام حسین(ع) در روز عاشورا هنگام وداع، به خواهرش فرمود :
یَا اُختَاهُ! لَا تَنسِینِی فِی نَافِلَهِ الَلَّیلِ
خواهرم! مرا در نماز شب، فراموش نکن.(۳)
منابع :
۱)وفیات الائمه(ع) جمعی از نویسندگان، ص۴۴۰
۲)فاطمه الزهراء بهجه قلب المصطفی، رحمانی، ص۶۴۱
۳)عوالم العلوم عبدالله بحرانی، ج۱۱، ص۹۵۵
