شعربافی هم یکی از هنرهای سنتی یزد است که تا سال ها قبل رونق بسیاری داشت.در ابتدا این هنر توسط زنان بر روی دستگاه های چوبی انجام می شد و کمکی به اقتصاد خانواده بود اما بعد از مدتی بصورت کارگاهی درآمد و مردان هم به این هنر مشغول شدند.شعر بافی نوعی از هنرهای دستبافت یزد است ودر حال حاضر نمونه های کمی از آن را به نسبت گذشته می توان در شهر یزد دید.(yazdava.ir)
برای اینکه حشرات در محیط کارخانه، موجب زحمت کارگران و باعث خرابی نخ و چیدن آنها نشوند، در سطح زمین وسط کارخانه، به اندازه یک طاس (کاسه)مسی، زمین را حفر می کردند. آنگاه یک طاس مسی سفید کرده بسیار تمیز در گودال ایجاد شده کار می گذاشتند به طوری که لبه طاس، یکی دو میلی متر از سطح کارخانه پایین تر باشد. غروب یا شب هنگام، موقع ترک کارخانه، قدری نخود خام نیمکوب در این کاسه مسی یا به قول ما یزدی ها بادیه مسی می ریختند و می رفتند.
حشرات که شب از لانه در می آمدند، از بوی نخود به سمت طاس مسی می رفتند و داخل آن می افتادند؛ اما به دلیل تمیز و صیقلی بودن بدنه طاس، حشرات نمی توانستند از دیواره آن بالا بیایند چون می لغزیدند و فرو می افتادند. صبح که کار شروع می شد، اول، طاس را از خاک خارج می کردند و حشرات که اغلب مرده بودند را دور می ریختند و باز روز از نو، روزی از نو.
به این می گویند مبارزه بیولوژیک با حشرات الارض! یک نوع مبارزه سالم و دوست دار محیط زیست. به راستی، رحمت خدا به ارواح طیبه آبا و اجداد ما که همه کارشان به بهترین روش انجام می شد، حتی مبارزه شان با حشرات؛ … نه سم د.د.ت، نه حشره کش و نه اسپری که آن همه زیان بار است.
طاس کار کنی، روش مبارزه پاک با حشرات در کارگاه های شعربافی.
(نور الله جاودانی:ghoolabad.com)
