آب انبار که به آن درزبان محلی « اُمبار» می گویند علاوه بر نقشی که در تامین آب آشامیدنی مردم داشت در روزهای گرم سال محلی برای فرار از گرمای طاقت فرسای کویر بود.
«آب انبار قَیِسی» در صحرای قَیِسی قرار دارد محلی مابین فیروزآباد و اشکذر؛ روزگاری کشاورزان اشکذری و فیروزآبادی خسته و تشنه به آب انبار قَیِسی می رسیدند با ذکر«سلام لب تشنه حسین(ع)» سیرآب می شدند ودر خنکای آن خستگی درمی کردند هرچند امروزه این آب انبارمانند سایر آب انبارها رونق و کارکرد گذشته را ندارد ولی می تواند مکانی برای گردشگری برای بومیان و جهانگردان شود.
قسمتی از سردر این آب انبارقدیمی و خاطره انگیز فرو ریخته ، راه پله و پاشیر آن زباله دان شده است و پتانسیل آن را دارد خدای نکرده با یک غفلت و کم توجهی به کلی از بین برود.
در حال حاضر این بنا دورافتاده و منزوی که روزگاری آب و خنکای خود را از خلق الله دریغ نمی کرد نیازبه توجه بیشتردارد و چشم به نگاه مهربانانه تری دارد ، باید دستی به سر گوش آن کشید و برای جلوگیری از تخریب آن هرچه سریعتر بعنوان یک آثار ملی ایران به ثبت برسد.
که میراث خود را بدارید دوست
که گنجی ز پیشینیان اندر اوست
( این یاداشت را در سایت اشکذر خبر هم منتشر کردم)
