۶سال از هجرت پیامبر گذشته است و حالا خانه ی فاطمه و علی (علیهما السلام) با حضور این فرزند رنگین تر شده است. شادی ای که با تولد این دختر به خانه رجوع کرده، غم های شهیدان احد را کم رنگ کرده است. پیامبر (ص) آمده است تا نوزاد تازه شکفته ی زهرا را ملاقات کند.
– گُلم را چه نام نهاده اید؟
– خدا بهتر می داند که بر پیامبر پیشی نگرفته ایم و منتظر نظر شما بوده ایم ؛ همان طور که برای دیگر نوگلان شما، همین گونه عمل کرده ایم.
پیامبر (ص) نوزاد را به سینه می چسباند. لحظاتی غرق سیمای او می شود و بعد قطرات اشک، مهمان
مهربانی صورتش می شود. نگرانی و سؤال در چشمان مادر موج می زند.
– ای رسول خدا! آیا حضور فرزندم شما را نگران و غمگین کرده است یا…؟
نگاه پر معنا و چشمان مرطوب علی (ع) جواب فاطمه (س) را می دهد.
حالا نوبت نام گذاری شده است، چشم ها لب های پیامبر را مرور می کنند و منتظر نظر الهی اویند و او خود منتظر پیغام الهی.
– مژده، نام فرزندم از طرف خدای رحمان هدیه شد. از این به بعد او را زینب بخوانید چرا که او زینت پدر است.
و زینب زمزمه ای دیگر شد برای نجوای فرشتگان.
منبع: مجله خیمه تیر شماره ۱۴
