شرح دعای روز چهاردهم ماه مبارک رمضان
أللَّهُمَّ لاتُؤاخِذْنی فیهِ بالْعَثَرات
وَ اَقِلْنی فیهِ مِنَ الْخَطایا وَ الْهَفَواتِ
وَ لاتَجْعَلْنی فیهِ غَرَضاً لِلْبَلایا وَ الآفاتِ
بِعزَّتِکَ یا عِزَّ المُسْلمینَ
_خدایا! در این روز مرا به لغزش‌هایم مؤاخذه مفرما،
عذر خطاها و سستی‌هایم را بپذیر
و مرا هدف بلاها و آفت‌ها قرار مده.
به حق عزت و جلالت، ای عزت‌بخش مسلمانان!
پیام‌های دعا:
درخواست عدم مؤاخذه به‌خاطر لغزش‌ها
پذیرفتن عذر خطاها و سستی ها
قرارنگرفتن در مسیر بلاها و آفت‌های دنیا
عزت از خداست
پیام منتخب:
امیرالمومنین(ع) می‌فرماید:
«الدُّنیا دارٌ بِالبَلاءِ مَحفُوفَه؛
دنیا، خانه‌ای است که در بلا پیچیده شده (اطرافش را بلا فراگرفته) است.»
نهج البلاغه، خ ۲۱۷
کیست که در زندگی خود بلا نداشته باشد؟
کیست که مصیبت نداشته باشد؟
آدمی که دعا می‌کند، شایسته نیست بگوید:
«خدایا! هیچ بلایی بر سر من نیاور.»
این درخواست، خلاف طبیعت و سنت الهی است.
اصلاً خدا ما را خلق کرده، برای این‌که از طریق بلاها امتحان‌مان کند.
هر بلایی نوعی امتحان است.
اصلاً بلا به‌معنای اختیار و امتحان است.
پس بلا به منزلۀ یک واقعیت، شریک زندگی دنیایی است؛ ولی این دعا با ظرافتی لطیف می‌گوید:
«خدایا! جوری نباشد که من نشانۀ بلاها و آفات قرار گیرم.»
غرض، به‌معنای نشانه و هدف است.
طریحی، محمد، مجمع البحرین، ج ۴، ص ۲۱۷
کانال تقویم شیعه
