الَّذِینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِیَّ الْأُمِّیَّ الَّذِی یَجِدُونَهُ مَکْتُوبًا عِندَهُمْ فِی التَّوْرَاهِ وَالْإِنجِیلِ یَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنکَرِ وَیُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّبَاتِ وَیُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبَائِثَ وَیَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِی کَانَتْ عَلَیْهِمْ ۚ فَالَّذِینَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِی أُنزِلَ مَعَهُ ۙ أُولَٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
با سلام،یه نکته مهم که در این آیه باید به آن توجه داشت معنای کلمه (الأمی) است که معمولا به شکل (بی سواد) ترجمه می شود در حالی که رسول مکرم اسلام از سواد خواندن و نوشتن برخوردار بودند و آن را از طریق علم لدنی دریافت کرده بودند، به نظر می رسد که کلمه (الأمی) در این آیه منتسب کردن پیامبر به شهر مکه است زیرا در زمان گذشته به شهر مکه (أم القرى) گفته می شده و (الأمی) یعنی کسی که به این شهر منتسب است نه بی سواد،ولی متاسفانه در اکثر جاها متونی اشتباه معنا شده است.
کمال دهقانی
