در غیاب “مش حسن” گاو او به علت نامعلومی می میرد، با موافقت همسر “مش حسن “لاشه گاو را کنار استخر روستا چال می کنند. کدخدا و “مش اسلام” به اهالی توصیه می کنند مرگ گاو را از “مش حسن” پنهان و وانمود کنند که گاو گریخته است. پس از بازگشت “مش حسن” به روستا او باور نمی کند که گاوش گریخته باشد. بر اثر فقدان گاو، حال روحی “مش حسن” دگرگون می شود و او خود را گاو می پندارد و …
این خلاصه داستان فیلم «گاو» است. فیلمی که در سال ۱۳۴۸ ساخته شد و در جشنواره‌های کن، برلین، مسکو،لندن، لس‌آنجلس به نمایش درآمد، این فیلم برنده بهترین کارگردانی در جشنواره فیلم «ونیز۱۹۷۱ » شد و در رأی‌گیری منتقدان سینمای ایران در سال‌های ۱۳۵۱ و ۱۳۶۷ و ۱۳۷۸ به عنوان بهترین فیلم تاریخ سینمای ایران برگزیده شد. فیلم «گاو» پس از انقلاب برای اولین بار در سال ۸۲ به شکل محدود در سینما سپیده اکران شد.
از نکات قابل توجه و بسیار جالب در سینمای کشورمان اظهار نظر امام خمینی(ره) در این باره است، امام اردیبهشت سال ۵۹ در مورد فیلم «گاو» داریوش مهرجویی چنین فرمودند: ما بحمداللّه گویندگان و نویسندگان خوب داریم. ما همه چیز داریم. من غالباً فیلم‌هایی که خود ایرانی‌ها درست میکنند به نظرم بهتر از دیگران است. مثلاً فیلم «گاو» آموزنده بود.
