مفسر کبیر قرآن، علامه سیدمحمدحسین طباطبایی رضوان‌الله‌تعالی‌علیه هرساله ایام فاطمیه، ده‌روز در خانه‌شان برای شهادت حضرت فاطمه زهرا علیها السلام اقامه عزا می‌نمودند و همه بستگان و اعضای خانواده حتی دخترانشان که در شهرهای دیگر سکونت داشتند مقید بودند، در این مدت در مجلس شرکت کنند. معمولاً در تهران و شهرستان‌ها که می‌رفتند کمتر دید و بازدید می‌کردند، ولی وقتی که می‌گفتند: در همسایگی، یا فلان محل، مجلس روضه و توسلی به حضرت زهرا علیها السلام است، فوراً شرکت می‌کردند.
استاد امجد نقل می‌کنند که علامه طباطبایی رضوان‌الله‌تعالی‌علیه به این بیت از اشعار استادشان، آیهالله‌العظمی شیخ محمدحسین غروی اصفهانی (که در مدح حضرت فاطمه زهراعلیها السلام است) خیلی علاقه‌مند بودند:
مفتقرا! متاب رو، از در او به هیچ سو
زان که مس وجود را فضّه او طلا کند!
یک‌بار هنگام خواندن خطبه حضرت صدیقه طاهره علیها السلام به عبارت لیس غیره که رسیدند، بسیار مبهوت شدند؛ بعد رو به ما کرده و فرمودند: «شما که این همه کتاب فلسفی و عرفانی خوانده‌اید، آیا دیده‌اید کسی بتواند چنین بگوید؟» و نیز سفارش می‌کردند که شب‌های قدر، به یاد حضرت فاطمه زهراعلیها السلام باشیم. در گشودن رمز و راز این سفارش، کافی است به روایتی از حضرت امام صادق علیه السلام اشاره شود که فرمودند: «فمن عرف فاطمه حقّ معرفتها، فقد ادرک لیلهالقدر»: پس هرکس فاطمه علیها السلام را آن‌چنان که باید، بشناسد، حتماً شب قدر را درک کرده است.
هفته‌نامه افق حوزه
