حالا که بحث ماسک داغ است، بد نیست بدانیم ما برای این واژه معادل «پنام» را داشته‌ایم. پنام در فارسی میانه به شکل padām آمده و در برهان قاطع در توصیف آن نوشته شده است: «پارچه‌ای باشد چهارگوشه که در دو گوشه‌ی آن دو بند دوزند و متابعان زرتشت در وقت خواندن زند و پازند و اوستا آن را بر روی خود بندند.»
زرتشتیان به تقدس آتش باور دارند و روحانیان زرتشتی برای اینکه نفس آن‌ها آتش را نیالاید هنگام اجرای مراسم مذهبی پارچه‌ای به نام پنام به صورت خود می‌زنند که درواقع شبیه همین ماسک امروزی است.
از دیگر کاربردهای پنام این بود که در ایران باستان شخصی که به حضور شاه شرفیاب می شد؛ می بایست پارچه ای را جلو دهان بگیرد که به آن «پنام» گفته می شد. استفاده از پنام برای جلوگیری از برخورد نفس آلوده و بوی دهان به صورت شاه و بزرگان بوده است.
