پیامبر (صلى الله علیه و آله ) ۱۵ سال قبل از هجرت با حضرت خدیجه کبرى (علیها السلام ) ازدواج نمودند. در احادیث منابع شیعه و اهل سنت آمده است که حضرت خدیجه بنت خویلد بن اسد، در دانش و اطلاع به کتب زمان خود معروف بوده است.
او از زنان قریش بوده و علاوه بر کثرت اموال و املاک به عقل و کیاست نیز بر دیگرن برتری داشت و در آن زمان او را «طاهره»، «مبارکه»، «سیده نسوان» و «ملکه بطحاء» می‌نامیدند. او از کسانى بود که انتظار قدوم پیامبر (صلى الله علیه و آله ) را مى‌کشید و همیشه از علمای آن زمان نبوت آن حضرت را جویا مى شد.
اشعار فصیح او در مدح رسول گرامى اسلام (صلى الله علیه و آله ) و کمال محبتش به آل عبد المطلب مشهور است که گویای علم و ادب و محبت اوست. در همان روزى که آن حضرت مبعوث به رسالت شد جناب خدیجه (علیها السلام ) ایمان آورد.
حضرت خدیجه (علیها السلام ) از مال خویش و میراثى که به او رسیده بود تجارت می نمود، چندى نگذشت که از بزرگان تجار شد، به گونه‌اى که هشتاد هزار شتر اموال تجاری او را حمل می کردند و هر روز امول او زیادتر مى‌شد. بر بام خانه او، قبه‌اى از حریر سبز با طناب‌هاى ابریشمی بود که علامت جلالت آن بانوی اول اسلام بود.
افراد زیادى مانند، عقبه بن ابى معیط و ابن ابى شهاب که هر کدام چهار صد کنیز و غلام و خدمتکار داشتند، و نیز ابوجهل و ابوسفیان و دیگر بزرگان عرب به خواستگارى آن حضرت آمدند؛ ولى قبول نکردند. سرانجام خود حضرت خدیجه (علیها السلام)، پیشنهاد ازدواج به پیامبر (صلى‌الله علیه و آله) را دادند و این ازدواج با آداب و مراسم خاصى انجام شد.
حضرت خدیجه (علیها السلام) بیست و چهار سال و یک ماه با پیامبر (صلى الله علیه و آله ) زندگى کرد، و تا آن حضرت زنده بود، پیامبر (صلى‌الله علیه و آله) همسر دیگرى اختیار نکرد.
همچنین حضرت خدیجه (علیها السلام) جمیع اموال خود را به پیامبر (صلى الله علیه و آله ) واگذار کرد.
منابع:
فیض العلام: ص ۲۱۱٫ قلائد النحور: ج ربیع الاول، ص ۶۷٫ منتخب التواریخ: ص ۲۰٫ زاد المعاد: ص ۳۴۴٫ مصباح المتهجد: ص ۷۳۲٫ بحار الانوار: ج ۹۵ ص ۳۵۷٫
