عمومی

خوشه چین های شهر ما

در روزگاران پیشین، شغلی بنام خوشه ‌چینی وجود داشت. آنها که دست شان تنگ بود و خرمن و مزرعه ای نداشتند، پشت سر دِروگر ها راه میرفتند و خوشه های جامانده را از زمین بر میداشتند و گاها صاحب مزرعه به دروگران دستور میداد که شلخته درو کنند تا چیزی هم گیر خوشه چین ها بیاید.(احسان محمدی )

حافظ نیز در شعرى چنین میفرماید :

ثوابت باشد ای دارای خرمن
اگر رحمی کنی بر خوشه چینی

این روزها فصل انار چینی در شهر ما است و به درست  یا نادرست غریبه های زیادی در شهر ما سکنی گزیده اند و اغلبشان از مال دنیا بهره ای ندارندو «خوشه چین» های امروز شهرمان هستند، فراموششان نکنیم.

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا