در ایامی که خبری از شناسنامه نبودبیشتر خانواده‌ها تولد فرزندانشان را پشت جلد قرآن و به تاریخ قمری یادداشت می‌کردند وعلت این بود قرآن ، به لحاظ تقدٌس ، بیش از هر چیز دیگری در خانه مورد مراقبت قرار می گرفت ، حفظ می شد و از بین نمی رفت .
طبق یک رسم و سنٌت مذهبی – مردمی ، قرآن به پسر ارشد خانواده به ارث می رسید و وی نگهبان این کیان خانواده در مقابل هرگونه لطمه و آسیبی بود ؛ و حتی می بایست اگر چنین قرآنی از حیٌز انتفاع خارج شده ، که معمولا لااقل تا یک قرن دوام می آورد ، اسامی وارد شده در قرآن قبلی به قرآن جدید منتقل شود .
برای این « قرآن نویسی نام و تاریخ تولٌد » دو رسم هم وجود داشسته است که کم و بیش اجرا می شده است :
بعضی ها،بچٌه را پس ازتولٌد با مقداری هدیه که بیشتر یک شاخه نبات یا یک کلٌه قند بوده است به محضر یک نفر عالم می برده اند تا هم اذان و اقامه به گوش نوزاد بخواند و هم نامش را پشت جلد قرآن خانوادگی که بانوزاد می آورده اند یادداشت کند و گاه در نامگذاری نیز مورد مشورت قرار می گرفته است .
گروهی دیگر که وضع مالی بهتری داشته اند جشنی به این منظور در منزل برپا ساخته … حتٌی خطاطان بنام را به این جشن دعوت می کرده اند تا تاریخ تولٌد با خطٌی خوش یادداشت شود
با اندکی اضافه و ویرایش سایت a-r-ayatollahi.mihanblog.com
