اولین سخنور و خطیب در همه دوران های عربی و اسلامی و بلکه تاریخ بشری، هیچ کسی دربلاغت و فصاحت سخن، منزلت حضرت علی(ع) را نداشته است.
کلام او تمامی امتیازات پر ارج سخنوری را دارد.
برای نمونه نهج البلاغه شاهکار علم و ادب و فصاحت و بلاغت است.
میخائیل نصیحه نویسنده لبنانی در مقدمه کتاب جرج جرداق می گوید:
علی(ع) تنها در میدان جنگ قهرمان نبود، در همه جا قهرمان بود.
در صفای دل، پاکی وجدان، جذابیت سحرآمیز بیان، انسانیت واقعی، او در همه میدان ها قهرمان بود
جاحظ می گوید :
ابن عباس که خود سخنوری برجسته بود، در مقابل حضرت علی(ع) زانو می زد و کلام آن حضرت(ع) را می شنید. تمامی کسانی که اهل سخن بوده و هستند با شنیدن و خواندن کلمات علی(ع) مسحور می شوند.
سخنان حضرت(ع) آن چنان عظمتی دارد که گاهی از شنیدنش به گریه می افتادند و چه بسا قالب تهی می کردند.
وقتی حضرتش خطبه معروف الغراء را القاء فرمود، بدن ها لرزید واشک ها جاری شد و دل ها به تپش افتاد.
ابن مقفع دانشمند و نویسنده عرب می گوید :
هفتاد خطبه از خطبه هایش را حفظ کردم، پس از آن ذهنم جوشید که جوشید.
ابن ابی الحدید معتزلی می گوید :
به حق، سخن علی(ع) را از سخن خالق فروتر و از سخن مخلوق فراتر خوانده اند.
او در جلد چهارم کتابش پس از شرح نامه امام(ع) به عبدالله بن عباس می نویسد :
فصاحت را ببین که چگونه افسار به دست این مرد داده و مهار خود را به او سپرده است.
نظم عجیب الفاظ را تماشا کن، مانند چشمه ای که خود به خود بدون مزاحمت می جوشد.
سبحان الله! علی(ع) مافوق بشر است.(۱)
منابع：
۱)سیری در نهج البلاغه شهید مطهری، ص۱۷
@TarikhEslam
